Parafia Najświętszego Zbawiciela w Rewalu
 kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Dworcowa 2 |
| Data powołania |
1 czerwca 1951 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Archidiecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół |
Kościół pw. Najświętszego Zbawiciela w Rewalu |
| Filie |
Kościół w Pustkowie |
| Proboszcz |
ks. Krzysztof Przybyło |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne | |
Położenie na mapie gminy Rewal _location_map.png) | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gryfickiego  | |
 54°04′50,913″N 15°00′53,431″E/54,080809 15,014842 | |
| Strona internetowa | |
.svg.png){kind=small}
Parafia pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela w Rewalu – parafia rzymskokatolicka należąca do dekanatu Trzebiatów, archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej[1]. Prowadzą ją księża archidiecezjalni. Siedziba parafii mieści się w Rewalu.
Historia
Źródło: oficjalna strona parafii[2].
W czasie budowy kościoła, siedzibą parafii była miejscowość Karnice. Ks. bp Kazimierz Majdański przeniósł siedzibę parafii z Karnic do Rewala i erygował nową parafię pw. Najświętszego Zbawiciela w Rewalu 01.09.1982 r. Na terenie parafii znajduje się dom rekolekcyjno - wypoczynkowy sióstr magdalenek[3].
Kościół parafialny
Kościół pw. Najświętszego Zbawiciela w Rewalu[1]
Źródło: oficjalna strona parafii[2].
Obecny kościół został wzniesiony na miejscu dawnej kapliczki, którą przystosowano do kultu religijnego z szopy rybackiej, mogącej pomieścić ok. 150 osób.
Budowę kościoła rozpoczęto w styczniu 1976 r. Ukończono w 1978 r.
Projektantem kościoła jest architekt mgr inż. Zbigniew Abrahamowicz.
Konstrukcje kościoła opracował mgr inż. Andrzej Zimnicki.
Projektantem i wykonawcą witraży oraz zbrojenia zewn. jest mgr Bolesław Szulc z Pszczyny.
Swoim obrysem, zwłaszcza owalem muru i konstrukcją dachową kościół obrazuje serce, znak ludzkiej gotowości do ofiary. Charakterystyczną cechą zamierzeń architekta jest skrzyżowanie obrysu serc: serca wnętrza (ludzkiego) z sercem dachu-góry (boskiego).
Pracowni kowalstwa artystycznego, zgodnie z projektem Bolesława Szulca, wykonany został w metaloplastyce wystrój wnętrza świątyni i gabloty zewnętrzne.
Zagospodarowanie terenu przykościelnego projektował architekt kościoła. Ze względu na ograniczenie powierzchni zabudowy, zdecydowano dla powiększenia gabarytu kościoła wybudować duży chór o profilu amfiteatralnym. Kościół pomieści przy maksymalnym wypełnieniu 1500 osób.
Ozdobą kościoła jest główna część tryptyku z kościoła w Trzęsaczu z figurami: Matki Boskiej z Dzieciątkiem, Świętej Agnieszki, Świętej Katarzyny, Świętego Piotra.
i Świętego Pawła oraz św. Ottona z Bambergu.
Kościół został wybudowany systemem gospodarczym, wyłącznie z hojnych ofiar parafian i wczasowiczów, którzy wraz z miejscową ludnością pracowali fizycznie przy wznoszeniu świątyni. Godnym zaznaczenia jest fakt, że w czasie budowy nie było ani jednego dnia przerwy w sprawowaniu kultu religijnego. Kapliczka pozostała wewnątrz kościoła podczas jego budowy.
Kościoły filialne i kaplice
- Kościół w Pustkowie[1]
- Kościół pw. Miłosierdzia Bożego w Trzęsaczu[1]
Duszpasterze
Proboszczowie
Parafią administrowali następujący księża:
- 1982 - 1996 - ks. mgr lic. prałat Tadeusz Sosnowski
- 1996 - 2001 - ks. kan. mgr lic. Aleksander Słodkowski
- 2001 - 2010 - ks. kan. dr Franciszek Szydłowski
- od 1 lipca 2010 r. - ks. mgr Krzysztof Przybyło
Administratorzy parafii przed przeniesieniem siedziby z Karnic do Rewala[4]:
- ks. Józef Ryś
- ks. Egon Prądzyński
- ks. Zygmunt Frelka
- ks. Zenon Borodo
- ks. Zdzisław Kłos
- ks. Tadeusz Sosnowski
- ks. Edward Cegła
Przypisy
- 1 2 3 4 Wspólnoty parafialne | Rewal - parafia p.w. Najśw. Zbawiciela | Kościół Szczecińsko-kamieński [online], kuria.pl [dostęp 2021-07-07].
- 1 2 Parafia i jej historia [online], parafiarewal.pl [dostęp 2019-03-14].
- ↑ Dom rekolekcyjno-wypoczynkowy [online], www.magdalenki.pl [dostęp 2023-03-05] (pol.).
- ↑ Posługa kapłańska [online], niedziela.pl [dostęp 2019-03-14] (pol.).