Paraoxypilini
| Paraoxypilini | |||
| Saussure, 1872 | |||
 Nieoznaczony gatunek z rodzaju Paraoxypilus z podplemienia Paraoxypilina | |||
 Nieoznaczony gatunek z rodzaju Bolbe z podplemienia Bolbina | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Parvordo | |||
| (bez rangi) | Cernomantodea | ||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię |
Paraoxypilini | ||
| Synonimy | |||
| |||
Paraoxypilini – plemię modliszek z rodziny Nanomantidae i podrodziny Fulciniinae.
Morfologia i zasięg
Modliszki o głównie brązowawym ubarwieniu. Chwytne odnóża przedniej pary mają zestaw kolców u Bolbina typowo wykształcony, a u Paraoxypilina wtórnie zredukowany. Samcze genitalia mają stosunkowo prostą budowę. Jako potencjalną synapomorfię plemienia wymienia się występującą u stadiów larwalnych (nimf) mimikrę względem mrówek, czyli myrmekomorfię[1].
Przedstawiciele plemienia występują głównie w krainie australijskiej; tylko jeden rodzaj zamieszkuje krainę etiopską[1].
Taksonomia
Takson ten wprowadził w 1872 roku Henri de Saussure jako legion Paraoxypilites[2]. John Obadiah Westwood w 1889 roku określił go mianem Paraoxypilides[3]. W 1913 roku sklasyfikowany został przez Ermanna Giglio-Tosa jako grupa Paraoxypili w obrębie podrodziny Perlamantinae[4] i taką też systematykę autor ów podtrzymał w systemach z 1919 i 1927 roku[5][6]. Anton Handrilsch w systemie z 1930 roku umieścił tę grupę w podrodzinie Amorphoscelinae w obrębie modliszkowatych[7]. W systemach Luciena Choparda z 1949 roku, Maxa Beiera z 1964 roku oraz Reinharda Ehrmanna i Rogera Roya z 2002 roku omawiany takson miał rangę podrodziny Paraoxypilinae w obrębie Amorphoscelidae[8][9][10]. W systemie Christiana J. Schwarza i Roya z 2019 roku obniżono mu rangę do plemienia w obrębie podrodziny Fulciniinae i podzielono na dwa podplemiona[1].
Do plemienia należy ponad 40 opisanych gatunków[4], sklasyfikowanych w 10 rodzajach i dwóch podplemionach[1][4]:
- Bolbina Schwarz et Roy, 2019
- Bolbe Stal, 1877
- Papubolbe Beier, 1965
- Paraoxypilina Saussure, 1872
- Cliomantis Giglio-Tos, 1913
- Exparoxypilus Beier, 1929
- Gyromantis Giglio-Tos, 1913
- Metoxypilus Giglio-Tos, 1913
- Myrmecomantis Giglio-Tos, 1913
- Nesoxypilus Beier, 1965
- Paraoxypilus Saussure, 1870
- Phthersigena Stal, 1871
Przypisy
- 1 2 3 4 Christian J. Schwarz, Roger Roy. The systematics of Mantodea revisited: an updated classification incorporating multiple data sources (Insecta: Dictyoptera). „Annales de la Société entomologique de France (N.S.)”. 55 (2), s. 101–196, 2019. DOI: 10.1080/00379271.2018.1556567.
- ↑ Henri de Saussure. Mélanges orthoptérologiques. IVme Fascicule. Mantides et Blattides. „Mémoires de la Société de Physique et d’Histoire naturelle de Genève”. 23 (2), s. 73, 1872.
- ↑ John Obadiah Westwood: Revisio insectorum familiae mantidarum, speciebus novis aut minus cognitis descriptis et delineates. London: Gurney & Jackson, 1889, s. 4.
- 1 2 3 Daniel Otte, Lauren Spearman, Martin B.D. Stiewe, David C. Eades: tribe Paraoxypilini. [w:] Mantodea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2025-02-08].
- ↑ Ermanno Giglio-Tos. Saggio di una nuova classificazione dei mantidi. „Bullettino della Società Entomologica Italiana”. 49, s. 50–87, 1919.
- ↑ Ermanno Giglio-Tos: Das Tierreich. 50. Lfg. – orthoptera Mantidae. Berlin: Walter de Gruyter & Co., 1927, s. 245.
- ↑ Anton Handlirsch, Insecta 1, [w:] W. Kükenthal, T. Krumbach (red.), Handbuch der Zoologie 4 (1): Progoneata – Chilopoda – Insecta, Berlin: Walter de Gruyter & Co, 1930, s. 1–892.
- ↑ Lucien Chopard, Ordre des Dictyoptères. Sous-ordre des Mantodea, [w:] P.P. Grassé (red.), Traité de Zoologie. Tome 9 – Insectes, Paris: Masson et Cie Editeurs, 1949, s. 386–407.
- ↑ Max Beier, Blattopteroidea, Mantodea, [w:] H.G. Bronn (red.), Klassen und Ordnungen des Tierreichs. Fünfter Band: Arthropoda. III Abteilung: Insecta, wyd. Geest & Portig, Leipzig 1964, s. 849–970.
- ↑ Reinhard Ehrmann: Mantodea – Gottesanbeterinnen der Welt. Münster: Natur und Tier Verlag GmbH, 2002.