Paweł Kindelski

Paweł Kindelski

Paweł Kindelski (1912)
podpułkownik audytor
Data i miejsce urodzenia	23 stycznia 1877 Rymanów
Data śmierci	4 marca 1926
Siły zbrojne	C. K. Armia Wojsko Polskie
Jednostki	80 Pułk Piechoty Austro-Węgier, 41 Pułk Piechoty Austro-Węgier, 8 Dywizja Kawalerii Austro-Węgier, DOG „Warszawa”, Wojskowy Sąd Okręgowy Nr I, Dep. IX MSWoj., Najwyższy Sąd Wojskowy
Odznaczenia

Paweł Kindelski^[a] (ur. 23 stycznia 1877 w Rymanowie, zm. 4 marca 1926) – doktor praw, podpułkownik audytor Wojska Polskiego.

Paweł Kindelski urodził się 23 stycznia 1877 w Rymanowie jako syn Pawła (rolnika tamże)^[1][2]. W 1897 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie był m.in. Józef Bielawski, Bronisław Gaweł, Władysław Studziński)^[2][3][4]. Po maturze miał podjąć studia teologiczne^[2]. Uzyskał stopień naukowy doktora praw.

Został oficerem C. K. Armii. Został mianowany kadetem rezerwowym w grupie aspirantów zawodowych audytoriatu z dniem 30 października 1903^[5] oraz kadetem piechoty w rezerwie z dniem 16 listopada 1903^[6]. Od tego czasu był przydzielony do 80 pułku piechoty we Lwowie^[7], od około 1904 jako zastępca oficera^[8]. W połowie 1906, jako rezerwowy kadet, zastępca oficera i aspirant audytoriatu został awansowany na stopień porucznika rezerwy piechoty^[9] z dniem 1 sierpnia 1906^[10] i pozostawał nadal przydzielony do 80 pułku^[11]. Został awansowany na stopień nadporucznika audytora z dniem 1 maja 1908^[12] oraz jednocześnie przeniesiony z 80 pułku piechoty do 41 pułku piechoty w Czerniowcach^[13], gdzie w kolejnych latach sprawował stanowisko audytora^[14][15][16]. W międzyczasie został awansowany na stopień kapitana audytora z dniem 1 listopada 1912^[17].

Podczas I wojny światowej w latach około 1915–1918 był obrońcą wojskowym oraz pełnił funkcję referenta sądowego u boku komendanta 8 Dywizji Kawalerii^[18][19][20].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Podczas obrony Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej na przełomie 1918/1919 w randze kapitana audytora zasiadał w pierwszym składzie Sądu Polowego we Lwowie^[21]. Z tej jednostki w stopniu majora Korpusu Sądowego w lutym 1919 został przydzielony do Sądu Wojennego w Dowództwie Okręgu Generalnego „Warszawa”^[22]. Dekretem z 22 maja 1920 został zatwierdzony w stopniu podpułkownika w korpusie sądowym z dniem 1 kwietnia 1920^[23]. Zweryfikowany w tym stopniu ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[24][25]. W 1923 był sędzią orzekającym Wojskowego Sądu Okręgowego Nr I w Warszawie^[26]. W 1924 był przydzielony do Naczelnego Prokuratora Wojskowego przy Najwyższym Sądzie Wojskowym^[27]. W lutym 1926 został przydzielony z Ministerstwa Spraw Wojskowych do Prokuratury przy Najwyższym Sądzie Wojskowym na stanowisko podprokuratora^[28]. Zmarł 4 marca 1926^[29].

• Kawaler Orderu Franciszka Józefa z dekoracją wojenną (Austro-Węgry, 1917)^[30][20]
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry, ok. 1916)^[19]
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (Austro-Węgry, ok. 1908)^[14]
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (Austro-Węgry, ok. 1913)^[16]

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.