Paweł Szyfter

Paweł Szyfter
kapitan artylerii kapitan artylerii
Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1893
Stęszew, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

8 kwietnia 1940
Katyń, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1914–1917, 1918–1922, 1939–1940

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
Powstanie wielkopolskie
Wojna polsko-bolszewicka
Kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Paweł Szyfter (ur. 13 kwietnia 1893 w Stęszewie, zm. 8 kwietnia 1940 w Katyniu) – polski żołnierz i powstaniec, kapitan artylerii Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej, członek Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego, powstaniec wielkopolski, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Paweł Szyfter - tabliczka epitafijna, kościół św. Karola Boromeusza, Cmentarz Powązkowski, Warszawa

Syn Pawła (ur. 1846) i Stanisławy z Kopów (ur. 1871) urodzony 13 kwietnia 1893 w Stęszewie k. Poznania[1] (siostra podpułkownika Andrzeja Kopy[2]). W czasie nauki w gimnazjum w Poznaniu należał do Towarzystwa Tomasza Zana. W 1914 zdał maturę i powołano go do armii niemieckiej. 1917 został zwolniony ze służby z powodu śmierci ojca. Wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego. Wziął czynny udział w powstaniu wielkopolskim. Walczył na ulicach Poznania dowodząc oddziałem Straży i Bezpieczeństwa. 6 stycznia 1919 uczestniczył w zdobywaniu lotniska na Ławicy. W styczniu 1919 w sztabie wojsk powstańczych wstąpił do Wojska Polskiego. Walczył z Ukraińcami na froncie lwowskim, a po zwycięskiej obronie Lwowa wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

W 1922 w stopniu porucznika przeszedł do rezerwy. Wydzierżawił ziemię w Młynkowie k. Szamotuł. Aktywny w Powiatowym Komitecie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego na powiat Szamotuły m.in. zorganizował i umundurował na własny koszt 50 członków Przysposobienia Wojskowego, finansował imprezy sportowe i ćwiczenia wojskowe. Pełnił funkcję dyrektora Wielkopolskiego Towarzystwa Kółek Rolniczych w Poznaniu[3]. 29 stycznia 1932 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 2 stycznia 1932 i 17. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych artylerii. Posiadał przydział w rezerwie do 14 pułku artylerii lekkiej w Poznaniu[4][5].

Członek zarządu okręgu Ligi Morskiej i Kolonialnej, członek komisji rewizyjnej Polskiego Związku Zachodniego, Związku Powstańców Wielkopolskich i Związku Oficerów Rezerwy RP.

Po ogłoszeniu mobilizacji w sierpniu 1939 zgłasza się do służby w Poznaniu. W trakcie kampanii wrześniowej wraz z pozostałymi przy życiu oficerami dostaje się do sowieckiej niewoli. Trafił do obozu jenieckiego w Kozielsku. 8 kwietnia 1940 został zamordowany strzałem w tył głowy w Katyniu[6].

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Paweł Szyfter był żonaty z Haliną Cynką, z którą miał troje dzieci: Krystynę, Aleksandrę i Zygmunta[3]. W marcu 1934 mieszkali w Poznaniu przy ulicy Mickiewicza 33[8].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Ślub Pawła Szyftera i Stanisławy Kopy w Konarzewie w 1891 roku [dostęp z dnia: 2015-12-15]
  2. ↑ Wpis urodzenia i chrztu Stanisławy Kopy (nr 96) - rodzice: Michał Kopa i Eufrozyna Niezielińska [dostęp z dnia: 2015-12-15]
  3. 1 2 3 Biogram Ofiary Zbrodni Katyńskiej [dostęp z dnia: 2015-12-15]
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932 roku, s. 102.
  5. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 135, 626.
  6. ↑ Adam Solski, Pamiętniki znalezione w Katyniu, 1990, ISBN 2-86914-050-9
  7. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  8. ↑ Wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości [pdf] [dostęp z dnia: 2015-12-15]
  9. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  10. 1 2 3 Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 307–308. [dostęp 2021-08-11].
  11. ↑ M.P. z 1929 r. nr 264, poz. 616 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego”.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.