Penicillium daleae
 Budowa Penicillium; kolejno od lewej: konidia, fialidy, metule, ramiona, konidiofor | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Penicillium daleae |
| Nazwa systematyczna | |
| Penicillium daleae K.W. Zaleski Bull. Acad. Polon. Sci., Math. et Nat., Sér. B: 495 (1927) | |
Penicillium daleae K.W. Zaleski – gatunek grzybów z klasy Eurotiomycetes[1]. Mikroskopijne grzyby strzępkowe.
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Penicillium, Aspergillaceae, Eurotiales, Eurotiomycetidae, Eurotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1927 roku Karol Zaleski[1]. Wyizolował go z gleby pod sosnami w Poznaniu[2].
Morfologia i rozwój
Kolonia na neutralnym Raulin z 10 procentami żelatyny w szalkach Petriego rosną powoli, osiągając średnicę 24 do 26 mm w ciągu 12 dni. Upłynniają żelatynę powoli, ale całkowicie, są aksamitne lub nieco kłaczkowate, strefowane tylko niewyraźnie i na obszarze zewnętrznym, środek kolonii z szerokimi, regularnie promienistymi zmarszczkami, nieco zagłębiony i pokryty kilkoma bezbarwnych kroplami. Strefa brzeżna o szerokości 2 do 3 mm. Obszary zarodnikujące początkowo w odcieniach niebieskozielonych z ciemno żółtozielonymi odcieniami, później ciemnopomarańczowobrązowe. Rewers początkowo pomarańczowożółty, później czerwonopomarańczowy. Brak zapachu lub słaby. Konidiofory 10–200 lub 300 × 2–2,5 µm, z wierzchołkiem mniej lub bardziej powiększonym lub rozdętym, zwykle nierozgałęzione, czasami z krótkimi odgałęzieniami, wygięte, o bardzo różnej długości, wyprostowane lub wznoszące się. Penicillusy przeważnie o długości 10–12 µm, rzadziej 25–30 µm lub 40 µm, gładkościenne. Metule o wymiarach 8–20 lub 24 × 2,5–3 µm, w grupach po 2 lub 3, zwykle nierówne i nieregularnie ułożone, z wierzchołkami zwykle rozdętymi, ramiona 9–10 na 2,5–3 µm, zwykle w okółkach po 3, 5 lub 12, czasami występujące pojedynczo. Konidia 2,5–4 µm × 2,5–3 µm, znacznie różniące się wielkością, grubo ząbkowane, jajowate, wydłużone lub prawie kuliste[2].
Badania naukowe
Grzyb glebowy. W Polsce wyizolowano go z osadów jeziornych, gleby, korzeni i ryzosfery brzozy brodawkowatej, sosny pospolitej i dęba szypułkowego[3].
Penicillium daleae ma zdolność do degradacji monomerycznego ramnogalakturonanu-II (mRG-II), złożonego polisacharydu pektynowego, powszechnie występującego w pierwotnej ścianie komórkowej roślin. Jest potencjalnym źródłem nowych pektynaz. Enzymy te mogą być również stosowane w przemyśle winiarskim i soków owocowych w celu usuwania zanieczyszczeń membran mikrofiltracyjnych i zapobieganiu krystalizacji wodorowinianu potasu[4].
Ekstrakt z Penicillium daleae wykazał skuteczność w zwalczaniu larw komarów malarycznych Culex quinquefasciatus i Aedes aegypti i może być stosowany jako naturalny insektycyd[5].
Przypisy
- 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2020-10-19] (ang.).
- 1 2 K.B. Raper, C. Thom, A manual of the Penicillia, Mycobank, 1949, s. 1–878 [dostęp 2024-12-20].
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, s. 443, ISBN 978-83-89648-75-4.
- ↑ Stéphane Vidal i inni, Penicillium daleae, a soil fungus able to degrade rhamnogalacturonan II, a complex pectic polysaccharide, „Enzyme and Microbial Technology”, 24 (5–6), 1999, 283-290 Volume 24, Issues 5–6, 1 April 1999, Pages 283-290, DOI: 10.1016/S0141-0229(98)00126-4.
- ↑ C Ragavendran, T Mariappan, Devarajan Natarajan, Larvicidal, Histopathological Efficacy of Penicillium daleae against Larvae of Culex quinquefasciatus and Aedes aegypti Plus Biotoxicity on Artemia nauplii a Non-target Aquatic Organism, „Front Pharmacol.”, 773 (8), 2017, DOI: 10.3389/fphar.2017.00773.