Phalacrus caricis

Phalacrus caricis
Sturm, 1807
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	pleszakowate
Podrodzina	Phalacrinae
Rodzaj	pleszak
Gatunek	Phalacrus caricis
Synonimy
Cercyon nigrinum Stephens, 1829 Phalacrus nigrinus (Stephens, 1829) Phalacrus bonnairei Guillebeau, 1892 Phalacrus delabyi Guillebeau, 1892 Phalacrus flachi Schilsky, 1891

Phalacrus caricis – gatunek chrząszcza z rodziny pleszakowatych.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1807 przez Johanna H.C. Friedricha Sturma^[1].

Chrząszcz o podługowato-owalnym, słabiej niż u P. corruscus wysklepionym ciele długości od 1,6 do 2,5 mm. Ubarwienie ma głównie czarne ze zmatowiałym połyskiem, istnieje jednak forma barwna o jasnobrązowych pokrywach. Czułki mają buławkę z ostatnim członem owalnym, tak długim jak dwa poprzednie razem wzięte, półtorakrotnie dłuższym niż szerokim. Głaszczki szczękowe cechują się walcowatym, dwuipółkrotnie dłuższym niż szerokim członem trzecim. Przedplecze jest trapezowate, delikatnie i stosunkowo gęsto punktowane, mikrorzeźbione. Kształt dużej tarczki jest trójkątny. Na powierzchni pokryw występuje mikrorzeźba oraz układające się w liniowe szeregi punktowanie. Rząd przyszwowy jest pojedynczy, niedochodzący w okolice tarczki. Zapiersie ma półkoliste linie biodrowe. Odnóża mają brunatne stopy. Przednia para odnóży ma na zewnętrznej krawędzi goleni dwa przylegające do siebie ząbki^[2].

Owad wilgociolubny, zasiedlający torfowiska i wilgotne łąki. Jest mykofagiem żerującym na zarodnikach grzybów porażających turzyce i ostnice^[3][2]. Aktywne osobniki dorosłe obserwuje się głównie w maju i czerwcu^[2].

Gatunek palearktyczny, znany z Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, europejskiej części Rosji^[4], Turcji i Zakaukazia^[3].