Pierwszy rząd Nadżiba Mikatiego

Pierwszy rząd Nadżiba Mikatiego – rząd Republiki Libańskiej funkcjonujący od kwietnia do lipca 2005 r.

Powstanie

15 kwietnia 2005 r. Nadżib Mikati został mianowany premierem Libanu, jako kandydat kompromisowy po dymisji Umara Karamiego[1]. W nowym gabinecie, obok premiera, znalazło się 13 ministrów. Rząd miał mieć charakter technokratyczny[2]. 27 kwietnia rada ministrów zdobyła wotum zaufania, uzyskując poparcie 109 deputowanych Zgromadzenia Narodowego[3][4]. Po wyborach parlamentarnych, w lipcu 2005 r. stanowisku szefa rządu otrzymał Fouad Siniora.

Skład

StanowiskoImię i nazwiskoWyznanie
PremierNadżib MikatiSunnita
Min. spraw wewnętrznychHassan SabehSunnita
Min. sprawiedliwościChalid KabbaniSunnita
Min. zdrowiaMohammad Dżawad ChalifeSzyita
Min. pracyTrad HamadehSzyita
Min. spraw zagranicznychMahmud HammudSzyita
Min. robót publicznych i transportu oraz uchodźcówAdel HamijeDruz
Min. informacji i turystykiCharles RizkKatolik-Maronita
Min. przemysłu i energiiBassam JamminKatolik-Maronita
Min. ekonomii oraz finansów i handluDamianos KattarKatolik-Maronita
Wicepremier i min. obronyElias MurrPrawosławny
Min. środowiska oraz reformy administracjiTarek MitriPrawosławny
Min. kultury i edukacjiGhassan Salameh (zrezygnował);
Assaad Rizk
Katolik-Melchita
Min. telekomunikacji oraz młodzieży i sportuAlain TabourianPrawosławny Ormianin

Przypisy

  1. Opposition-Backed Moderate Mikati Named Lebanese PM. arabnews.com, 16 kwietnia 2005. [dostęp 2011-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 czerwca 2012)]. (ang.).
  2. Lebanese PM Najib Mikati forms a Technocrat Caretaker Government. www.globalpolitician.com, 19 kwietnia 2005. [dostęp 2011-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 kwietnia 2008)]. (ang.).
  3. Najib Mikati's government goes ahead. www.asianews.it, 27 kwietnia 2005. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
  4. Liban: le cabinet obtient la confiance et annonce des législatives dans les délais. ouvertsurlemonde.pagesperso-orange.fr, 28 kwietnia 2005. [dostęp 2011-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 marca 2016)]. (fr.).