Pityophagus quercus

Pityophagus quercus – gatunek chrząszcza z rodziny łyszczynkowatych i podrodziny Cryptarchinae.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1877 roku Edmunda Reittera^[1].

Chrząszcz o ciele długości od 5,2 do 7 mm, nieco walcowatym, sklepionym i w zarysie wydłużonym z niemal równoległymi bokami^[2][3]; największy spośród europejskich jadachów. Ubarwienie ma czerwonobrunatne^[2]. Punktowanie całego wierzchu ciała jest równomierne i silne, na pokrywach silnie powydłużane i z jakby źreniczkami^[3]. Głowa ma niemal płaskie oczy. Czułki wieńczą buławki o owalnym kształcie^[2]. Przedplecze jest niewiele szersze niż dłuższe^[2][3], z zaokrąglonymi kątami tylnymi i lekko przed tymiż kątami wciętymi krawędziami bocznymi^[2]. Odnóża przedniej pary charakteryzują się goleniami w kątach zewnętrzno-wierzchołkowych pozbawionymi dużego i hakowatego zęba, a co najwyżej opatrzonymi bardzo krótkim i małym, niewystającym dozewnętrznie ząbkiem^[2][3]. Stopy mają rozszerzone człony od pierwszego do trzeciego^[2].

Owad o słabo zbadanej biologii i ekologii^[4], zasiedlający stare lasy liściaste^[5]. Postacie doskonałe znajdywane są pod korą i na korzeniach starych dębów^[4], w tym burgundzkiego, korkowego, omszonego, pirenejskiego, węgierskiego. Przypuszczalnie chrząszcz ten jest drapieżnikiem lub komensalem kornikowatych^[5].

Gatunek palearktyczny, europejski^[4], podawany z północnej Hiszpanii, południowej Francji, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Rumunii, Bułgarii, Bośni i Hercegowiny, Macedonii Północnej i Grecji^[1][5]. W Polsce stwierdzony jednokrotnie, w Puszczy Białowieskiej^[4][2]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jest jako gatunek regionalnie wymarły (RE)^[6].