Plataraea brunnea

Plataraea brunnea
(Fabricius, 1798)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	rydzenice
Plemię	Athetini
Podplemię	Athetina
Rodzaj	Plataraea
Podrodzaj	Plataraea s.str.
Gatunek	Plataraea (Plataraea) brunnea
Synonimy Staphylinus brunneus Fabricius, 1798 Atheta brunnea (Fabricius, 1798) Staphylinus nigriceps Marsham, 1802 Atheta nigriceps (Marsham, 1802) Plataraea nigriceps (Marsham, 1802) Aleochara atriceps Stephens, 1832 Aleochara cinnamomea Stephens, 1832 Aleochara depressa Gravenhorst, 1802 Aleochara thoracica Stephens, 1832 Aleochara zonalis Stephens, 1832

Plataraea brunnea – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny rydzenic. Zamieszkuje Europę, Syberię i Wyspy Japońskie.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1798 roku przez Johana Christiana Fabriciusa pod nazwą Staphylinus brunneus^[1][2]. W 1802 roku Thomas Marsham opisał go jako Staphylinus nigriceps^[3] i pod taką nazwą wyznaczono go potem gatunkiem typowym rodzaju Plataraea^[1].

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 3 do 4,5 mm. Głowa jest szersza niż dłuższa, stosunkowo lśniąca, ciemnorudobrązowa, o zaokrąglonych i dłuższych niż oczy skroniach. Powierzchnię ma koliście szagrynowaną, drobno i rzadko punktowaną. Czułki są smukłe, o członie ostatnim krótszym niż dwukrotność jego długości. Rudobrązowe, stosunkowo błyszczące przedplecze jest o ponad 1/5 szersze niż dłuższe, wyraźnie szersze od głowy, płaskie, szagrynowane i punktowane tak jak głowa. Owłosienie na linii środkowej przedplecza kieruje się ku przodowi w połowie przedniej i ku tyłowi w połowie tylnej. Jasnorudobrązowe, dość lśniące pokrywy są w barkach szersze od przedplecza. Punkty na ich powierzchni są niezmodyfikowane, rozmieszczone niezbyt gęsto, bardzo drobne. Odwłok ma równoległe boki, ciemnorudobrązowe ubarwienie i mniej drobne niż na pokrywach punktowanie. U samca na piątym tergicie występuje wyraźny, pośrodkowy guzek, a na tylnej krawędzi szóstego tergitu znajdują się ząbki. Sterczące szczecinki zmysłowe na pokrywach i odwłoku są krótsze niż u P. dubiosa, na tergitach krótsze niż drugi człon czułków^[4].

Owad znajdowany pod gnijącymi szczątkami roślinnymi i na łąkowych trawach^[5].

Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Łotwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii i europejskiej części Rosji, a w Azji z syberyjskiej części Rosji i Japonii^[1]. W Polsce podawany z nielicznych stanowisk^[5].