Polina Osipienko

Polina Osipienko
Полина Денисовна Осипенко
Ilustracja
major major
Data i miejsce urodzenia

8 października 1907
Nowospasowka

Data i miejsce śmierci

11 maja 1939
koło Riazania

Przebieg służby
Lata służby

1933–1939

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy
Znaczek pocztowy wydany z okazji lotu samolotu ANT-37 Rodina

Polina Denisowna Osipienko zd. Dudnik 1° v. Gowjaz (ros. Полина Денисовна Осипенко, Дудник, Говяз) (ur. 25 września?/8 października 1907 w Nowospasowce, zm. 11 maja 1939 koło Riazania) – radziecka wojskowa, major, pilot, Bohater Związku Radzieckiego (1938).

Życiorys

Urodziła się we wsi Nowospasowka w obwodzie zaporoskim, w ukraińskiej rodzinie chłopskiej.

Po ukończeniu 3 klasowej szkoły podstawowej w 1918 rozpoczęła pracę jako robotnica na gospodarstwie rolnym. W 1925 wyszła za mąż za Stiepana Gowjaza. Od 1927 pracowała jako robotnica w kołchozie „Droga do Socjalizmu”. W 1929 ukończyła kurs hodowli drobiu i została kierownikiem fermy drobiu w kołchozie.

W 1930 r. jej mąż został słuchaczem Kaczyńskiej Szkoły Pilotów. W 1931 r. chciała również dostać się do tej szkoły, lecz nie została przyjęta. Zaczęła wtedy pracować jako kelnerka w stołówce szkoły. Jednocześnie rozpoczęła nielegalnie szkolić się na samolocie U-2. W 1932 r. w czasie wizyty w szkole ludowego komisarza spraw wojskowych i morskich K. Woroszyłowa poprosiła go o możliwość przyjęcia do szkoły i na jego polecenie została słuchaczem szkoły pilotów. Szkołę ukończyła w 1933 r.

Po ukończeniu szkoły została pilotem wojskowym w garnizonie w Charkowie, gdzie doskonaliła swoje umiejętności lotnicze i została dowódcą klucza. Następnie służyła jako pilot myśliwski w garnizonach w Żytomierzu i Kijowie.

W 1935 r. została przeniesiona do Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, a następnie została inspektorką w Inspekcji Sił Powietrznych przy sztabie Armii Czerwonej. W tym czasie wyszła też za mąż po raz drugi za Aleksandra Osipienkę. Służąc w inspekcji zaczęła brać udział w specjalnych lotach mających na celu ustanawianie rekordów lotniczych. W dniu 22 maja 1937 r. lecąc wodnosamolotem MP-1 ustanowiła światowy rekord wysokości osiągając pułap 9200 m, a dwa dni później tym samym samolotem ustanowiła rekord wysokości 7009 m z obciążeniem 1 tony ładunku. W 1938 r. tym samym samolotem z drugim pilotem Werą Łomako i nawigatorką Mariną Raskową ustanowiła kolejny kobiecy rekord świata, lot na trasie łamanej Sewastopol – Archangielsk bez wodowania (2371,99 km) i po prostej (2241,501 km).

W dniach 24–25 września 1938 r. samolotem ANT-37 „Rodina”, w załodze którego była drugim pilotem, wspólnie z Walentyną Grizodubową, która była pierwszym pilotem i Mariną Raskową, która była nawigatorką, uczestniczyła w locie długodystansowym Moskwa – Daleki Wschód, ustanawiając kolejny kobiecy rekord w długości lotu bez lądowania (5908,61 km). Za ten lot 2 listopada 1938 r. wraz z całą załogą została wyróżniona tytułem Bohatera Związku Radzieckiego.

Od października 1938 r. była inspektorką do spraw pilotażu w Inspekcji Sił Powietrznych Armii Czerwonej.

11 maja 1939 r. zginęła w katastrofie lotniczej w okolicach Riazania, lecąc z szefem Inspekcji Sił Powietrznych kombrigem Anatolijem Sierowem w czasie eksperymentalnego lotu szkolno-treningowego w locie bez widoczności samolotem UTI-4, podczas kursu doskonalącego dla wyższych oficerów lotnictwa.

Jej prochy zostały pochowane w murze kremlowskim.

Awanse

Odznaczenia

Przypisy

    Bibliografia

    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.