Porębiska
| Artykuł |
53°51'38"N 21°19'21"E |
|---|---|
| - błąd |
38 m |
| WD |
53°51'12"N, 21°19'46"E |
| - błąd |
38 m |
| Odległość |
975 m |
| miejscowość | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| SIMC |
nie nadano |
Położenie na mapie Mrągowa ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu mrągowskiego ![]() | |
Porębiska – dawna osada w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, na obecnym terenie miasta Mrągowo.
Na początku XIX wieku na wcinającym się w wody jeziora Czos Półwyspie Czterech Wiatrów istniały zabudowania dworskie zwane Porembischken lub Klein Porembischken, które obejmowały dwa budynki mieszkalne[1]. W połowie XIX wieku miejscowość była wymieniana już jako osobny obszar dworski w powiecie Sensburg (Mrągowo), w rejencji gąbińskiej. W 1867 roku Porębiska liczyły 20 mieszkańców, a w 1871 roku miały 23 mieszkańców (4 rodziny, wyłącznie ewangelicy) w 3 domach[2]. Pod koniec XIX wieku miejscowość została włączona do gminy miejskiej Sensburg (Mrągowo) i utraciła status oddzielnego obszaru dworskiego. W 1895 roku Porębiska zamieszkiwało 37 osób w jednym gospodarstwie[3], a w 1905 roku – 32 osoby w jednym gospodarstwie[4]. 3 czerwca 1938 roku Porembischken przemianowano na Vierwinden[5]. Po II wojnie światowej miejscowość funkcjonowała jako osada[6]. Polska nazwa Porębiska została nadana urzędowo 30 listopada 1949 roku[7].
Na początku lat 30. XX wieku na półwyspie rozpoczęto organizację weekendowych szkoleń szybowcowych. W 1935 Niemieckie Sportowe Zrzeszenie Lotnicze (niem. Deutscher Luftsportverband) nabyło okoliczne tereny i rozpoczęło organizację trzytygodniowych kursów. W 1936 oddano do użytku nową szkołę z internatem. Od 1938 szkoła podlegała Narodowosocjalistycznemu Korpusowi Lotniczemu Storm 5/2[8][9]. Po II wojnie światowej kontynuowano szkolenie szybowcowe na półwyspie. 31 października 1960 został powołany Wojskowy Ośrodek Kondycyjny dla Personelu Latającego na 100 miejsc, przemianowany w 1966 na Wojskowy Ośrodek Szkoleniowo-Kondycyjny w Mrągowie[10][11].
Przypisy
- ↑ Johann Daniel Friedrich Rumpf: Vollständiges topographisches Wörterbuch des preußischen Staats. T. 2: I bis R. Berlin: bei G. Hayn, 1820, s. 405.
- ↑ Die Gemeinden und Gutsbezirke des Preussischen Staates und ihre Bevölkerung. T. 1, Die Gemeinden und Gutsbezirke der Provinz Preussen und ihre Bevölkerung : nach den Urmaterialien der allgemeinen Volkszählung vom 1. December 1871. Berlin: Verlag des Königlichen Statistischen Bureaus, 1874, s. 324.
- ↑ Gemeindelexikon für das Königreich Preußen. T. 1, Gemeindelexikon für die Provinz Ostpreußen: auf Grund der Materialien der Volkszählung vom 2 Dezember 1895 und anderer amtlicher Quellen. Berlin: Verlag des Königlichen Statistischen Bureaus, 1898, s. 359.
- ↑ Gemeindelexikon für das Königreich Preußen. T. 3, Gemeindelexikon für die Provinz Ostpreußen: auf Grund der Materialien der Volkszählung vom 1 Dezember 1905 und anderer amtlicher Quellen. Berlin: Verlag des Königlichen Statistischen Landesamts, 1907, s. 275.
- ↑ Entscheidung des Oberpräsidenten. „1 Sonderausgabe Amtsblatt der Preußischen Regierung in Allenstein”, s. 13, 1938-06-03. Allenstein: Amtsblattstelle der Regierungspräsidenten in Allenstein.
- ↑ Spis miejscowości Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1968, s. 906.
- ↑ Zarządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 17 października 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości (M.P. z 1949 r. nr 92, poz. 1105)
- ↑ Historia Półwyspu Czterech Wiatrów - Informacja Turystyczna w Mrągowie [online], www.it.mragowo.pl [dostęp 2025-02-17].
- ↑ Teresa Kowalewska, Wojskowy Ośrodek Szkoleniowo-Kondycyjny Mrągowo, 2011.
- ↑ Historia [online], Wojskowy Ośrodek Szkoleniowo - Kondycyjny Mrągowo [dostęp 2025-02-17].
- ↑ Wojskowy Ośrodek Szkoleniowo-Kondycyjny [online], jednostki-wojskowe.pl [dostęp 2025-02-17].
Linki zewnętrzne
- Porębiska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 821.



