Posłowie do Parlamentu Europejskiego 1952–1955

Posłowie do Parlamentu Europejskiego w latach 1952–1955 zostali mianowani przez parlamenty krajowe 6 państw członkowskich Unii Europejskiej. Kadencja rozpoczęła się 16 lipca 1952 i zakończyła się 3 czerwca 1955.

Pomiędzy państwa członkowskie podzielono 78 mandatów.

Na mocy porozumienia pomiędzy grupami socjalistów i chadekóww przewodniczącym PE 1952–1955 był Paul-Henri Spaak (do 1954) i następnie Alcide De Gasperi (do 19 sierpnia 1954), Giuseppe Pella (1954–1955).

W Parlamencie Europejskim w latach 1952–1955 powołano trzy frakcji politycznych:

Deputowani według grup

SOC

Państwo Lista[1]. Posłowie Liczba
Belgia BSP Paul-Henri Spaak, Achille Van Acker 2
PS Fernand Dehousse, Henri François Simonet 2
Francja UDSR René Pleven 1
Holandia PvdA Marinus van der Goes van Naters, Paul Kapteyn, Gerard Nederhorst 3
Luksemburg LSAP Michel Rasquin 1
RFN SPD Willi Birkelbach, Fritz Henßler (do 10.12.1953), Heinrich Imig (do 10.12.1953), Gerhard Kreyssig, Erich Ollenhauer (do 1953), Georg Pelster, Willi Richter, Joachim Schöne, Herbert Wehner 9
Włochy PSI Lionello Levi Sandri 1
PSDI Giuseppe Saragat 1
Razem 20

CD

Państwo Lista[1] Posłowie Liczba
Belgia cdH Albert Coppé, Gaston Eyskens, Jean Charles Snoy et d'Oppuers, Pierre Wigny 4
CD&V Alfred Bertrand 1
Francja MDF Robert Schumann, Alain Poher 2
SVP Erwin Müller, Joseph Kurtz 2
RDF Charles de Gaulle 1
CNI René Coty, Antoine Pinay, Joseph Laniel 3
Holandia KVP Pieter Blaisse, Marga Klompé, Maan Sassen 3
ARP Willem Rip, Sieuwert Bruins Slot 2
CHU Gerrit Vixseboxse 1
Luksemburg CSV Lambert Schaus, Joseph Bech, Pierre Frieden 3
RFN CDU Heinrich von Brentano, Günter Henle (do 10.12.1953), Hermann Kopf, Hans-Joachim von Merkatz, Hermann Pünder 5
CSU Helmut Bergtram (do 1953), Franz Josef Strauß 2
Włochy DC Giuseppe Caron, Alcide De Gasperi do 1954), Piero Malvestiti, Antonio Segni, Amintore Fanfani, Aldo Moro, Giovanni Leone, Giovanni Gronchi, Giulio Andreotti, Adone Zoli, Fernando Tambroni, Attilio Piccioni 12
Razem 41

LIB

Państwo Lista[1] Posłowie Liczba
Belgia| PRL Jean Rey 1
Holandia VVD Henk Korthals 1
RFN FDP Martin Blank, Victor-Emanuel Preusker 2
Francja UDF Louis Armand 1
PR Edgar Faure, Henri Queuille, René Mayer, Pierre Mendès France, André Marie 5
Włochy PLI Gaetano Martino, Enrico De Nicola 2
Razem 12

NI

Państwo Lista[1] Posłowie Liczba
Francja bezpartyjny Robert Marjolin, Robert Lemaignen, Étienne Hirsch 3
Włochy bezpartyjny Giuseppe Petrilli, Altiero Spinelli 2
Razem 5

Zmiany deputowanych

Holandia
Niemcy (RFN)
  • Heinrich Deist (SPD, od 10.10.1953)
  • Walter Eckhardt (CSU, od 1.07.1954)
  • Richard Jaeger (CSU, od 10.10.1953)
  • Aloys Lenz (CDU, od 10.02.1953)
  • Josef Oesterle (CSU, od 1.07.1954)
  • Wolfgang Pohle (CSU, od 10.12.1953)
Włochy

Przewodniczący grup

Rozkład mandatów według państw i grup (na koniec kadencji)

Grupa poselska

Państwo członkowskie

 SOC CD LIB Niez. Razem
 Belgia 4 5 1 – 10
 Francja 1 8 6 3 18
 Holandia 3 6 1 – 10
 Luksemburg 1 3 – 4
 Niemcy 9 7 2 – 18
 Włochy 2 12 2 2 18
 Unia Europejska 20 41 12 5 78

Zobacz też

  • posłowie w latach 1952–1955 w poszczególnych państwach członkowskich: belgijscy, francuscy, holenderscy, luksemburscy, niemieccy, włoscy

Przypisy

  1. 1 2 3 4 „Lista” oznacza listę wyborczą, z której dana osoba uzyskała mandat posła do Parlamentu Europejskiego. Zestawienie nie uwzględnia zmian przynależności partyjnej w ramach ugrupowań krajowych w toku kadencji Parlamentu Europejskiego.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.