Potergosoma

Potergosoma – wymarły rodzaj chrząszczy z podrzędu wielożernych i rodziny podrywkowatych. Obejmuje tylko jeden wczesnokredowy gatunek, P. gratiosa, którego inkluzję znaleziono w bursztynie libańskim.

Rodzaj i jego gatunek typowy opisane zostały po raz pierwszy w 2013 roku przez Aleksieja Kowalewa i Aleksandra Kirejczuka na łamach czasopisma „Cretaceous Research”, w publikacji współautorstwa Dany’ego Azara. Opisu dokonano na podstawie pojedynczej inkluzji w bursztynie libańskim, datowanej na późny barrem lub wczesny apt w kredzie. Odnaleziono je w Mdejridż w okolicy Hammany w muhafazie Dżabal Lubnan w Libanie^[1].

Chrząszcz o wydłużonym, z wierzchu i od spodu wypukłym ciele długości 1,9 mm i szerokości 0,6 mm. Oskórek był ciemnobrązowy do czarniawego, jednolicie porośnięty krótkim, bardzo gęstym, półwzniesionym, żółtawym owłosieniem^[1].

Głowa cechowała się lekko zaznaczonym pośrodkowym żeberkiem biegnącym od przedniego brzegu czoła do potylicy, bardzo małymi oczami, wolną, krótką, półeliptyczną wargą górną oraz długimi i dość grubymi czułkami zbudowanymi z 11 członów, z których trzy ostatnie formowały podługowato-owalną buławkę^[1].

Prawie półtorakrotnie szersze niż dłuższe przedplecze miało równomiernie łukowate brzegi boczne, daleko ku tyłowi wystające kąty tylne i krócej od nich ku tyłowi wysuniętą środkową część krawędzi tylnej. Wzdłuż sięgających przedniej krawędzi przedplecza bocznych żeberek znajdowały się mocne wciski, a kąty tylne miały dodatkowe żeberka sięgające do połowy długości przedplecza. Tarczka była niewielka, nieznacznie dłuższa niż szersza, zaokrąglona. Wydłużone, trzykrotnie dłuższe od przedplecza, u podstawy najszersze i ku szczytom równomiernie zwężone pokrywy miały wąskie, dobrze wgłębione, punktowane rzędy i niemal płaskie, drobniej i bardzo gęsto punktowane, z lekka pomarszczone międzyrzędy. Epipleury zwężały się do połowy długości pokryw. Na hypomerach leżały głębokie, faliste rowki do chowania czułków. Duże przedpiersie nie miało wypustki osłaniającej spód głowy na przedzie, natomiast w tyle było mocno wciśnięte. Śródpiersie było krótkie, a mezepisternity wąskie. Na zapiersiu widniały płytkie wgłębienia do chowania środkowej pary stóp. Biodra przednie i środkowe były owalne, tylne zaś wytwarzały wąskie płytki do zasłaniania ud. Golenie miały niezmodyfikowane wierzchołki, a stopy były smukłe^[1].

Odwłok miał tylko płaskie wciski na trzech pierwszych spośród widocznych sternitów^[1].