Potyczka pod Umianowicami
| II wojna światowa | |||
| Czas |
28 lipca 1944 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
rejon Umianowic | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
porażka oddziału BCh | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Okupowanej Polski w latach 1941-1944 _location_map.svg.png) | |||
 50°34′26″N 20°31′27″E/50,573889 20,524167 | |||
.svg.png){kind=small}
.svg.png){kind=icon}
Potyczka pod Umianowicami – starcie zbrojne mające miejsce 28 lipca 1944 w rejonie Umianowic między oddziałem Batalionów Chłopskich a żołnierzami Wehrmachtu, wracającymi z frontu wschodniego.
Atak oddziału Batalionów Chłopskich na pociąg zaplanowano w związku z informacjami, że będzie w nim jechać jedynie kilkunastu żandarmów. Pociąg został zaatakowany przez partyzantów dowodzonych przez Bogusława Walczaka pseud. „Długonogi” nad rzeką Nidą w pobliżu wsi Umianowice. Niestety, okazało się że pociągiem jadą żołnierze Wehrmachtu, wracający z frontu wschodniego. W wyniku walki z zaprawionymi w bojach i dobrze uzbrojonymi żołnierzami niemieckimi partyzancki atak na pociąg zakończył się niepowodzeniem. Oddział BCh został praktycznie rozbity, a w czasie walk poległo 13 partyzantów[1].
Polegli partyzanci: Adam Banaś, Mieczysław Błotnicki, Stanisław Ciężart, Stefan Ciszewski, Jan Dudek, Edward Gidek, Jan Jandała, Jan Motyka, Stefan Noszczyk, Marian Paluchiewicz, Jan Powałka, Stanisław Solus i Władysław Woźniak pochowani zostali na cmentarzu w Kijach[1].
W 15 rocznicę bitwy, tj. w 1959, poległych partyzantów Batalionów Chłopskich upamiętniono pomnikiem[2].
Przypisy
- 1 2 Kolus 2011 ↓, s. 151.
- ↑ Kolus 2011 ↓, s. 150.
Bibliografia
- Marian Kolus: Miejsca upamiętniające działalność Batalionów Chłopskich w latach 1940-1945 na terenie województwa świętokrzyskiego. Kielce: 2011. ISBN 978-83-88161-39-1.
.svg.png){kind=small}