Powstanie w Mediolanie

Powstanie w Mediolanie (1848)

Wiosna Ludów
Barykady na ulicach Mediolanu
Czas	18–22 marca 1848
Miejsce	Mediolan
Terytorium	Włochy
Wynik	zwycięstwo powstańców
Strony konfliktu
Austria powstańcy z Mediolanu
Dowódcy
Joseph Radetzky Ludwig von Wohlgemuth Eduard Clam-Gallas Count Ferencz Gyulai Carlo Cattaneo Count Luigi Torelli Augusto Anfossi † Luciano Manara
Siły
10 000 nieznane
Straty
181 zabitych, 235 rannych, 180 zaginionych 424 zabitych, 600 rannych
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
45°28′01″N 9°11′24″E/45,466944 9,190000

Powstanie w Mediolanie (tzw. Pięć dni Mediolanu^[1], z wł. Cinque giornate di Milano^[2][3]) – jeden z epizodów Wiosny Ludów, który miał miejsce w dniach 18–22 marca 1848 roku.

Do rewolty doszło na wieść o wybuchu rewolucji marcowej w Berlinie. 18 marca tłumy powstańców zajęły pałac rządowy, kierując się na ratusz. Punktem zapalnym stało się ostrzelanie manifestantów przez austriacki patrol, co doprowadziło do spontanicznego powstania. Na ulicach powstawały barykady, powstańcy strzelali z okien i dachów do żołnierzy austriackich. W odpowiedzi wojsko austriackie dowodzone przez marszałka Josepha Radetzky'ego rozpoczęło ostrzał miasta po czym rozpoczęło walki uliczne. Dnia 22 marca w rejon miasta nadciągnęła armia piemoncka, co spowodowało wycofanie się Austriaków. Straty powstańców wyniosły 424 zabitych oraz 600 rannych, Austriacy stracili 181 zabitych, 235 rannych oraz 180 zaginionych.

• Zygmunt Ryniewicz: Leksykon bitew świata, wyd. Almapress, Warszawa 2004.