Prasocuris junci

	Prasocuris junci
	(Brahm, 1790)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	stonkowate
Podrodzina	Chrysomelinae
Plemię	Chrysomelini
Podplemię	Chrysomelina
Rodzaj	Prasocuris
Podrodzaj	Prasocuris (Prasocuris)
Gatunek	Prasocuris (Prasocuris) junci
Synonimy
	Chrysomela junci Brahm, 1790; Chrysomela beccabungae Illiger, 1794;
	Chrysomela junci Brahm, 1790; Chrysomela beccabungae Illiger, 1794;

Prasocuris junci – gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i podrodziny Chrysomelinae.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1790 roku przez Nikolausa Josepha Brahma jako Chrysomela junci^[1].

Chrząszcz o ciele długości od 4 do 5 mm, umiarkowanie wypukłym, silnie wydłużonym i smukłym. Z wierzchu ubarwiony jest ciemnozielono, niebiesko lub czarnomosiężnie, zawsze z metalicznym połyskiem i bez żółtoczerwonego wzoru. Czułki mają sześć członów nasadowych połyskujących i gładkich, a pięć członów wierzchołkowych rozszerzonych, matowych i gęsto porośniętych włoskami. Siódmy człon czułków nie ma wyrostka na szczycie. Nieco węższe od pokryw i tylko trochę szersze niż dłuższe przedplecze ma tylną krawędź obrzeżoną listewką. Pokrywy mają boczne krawędzie równoległe i nieorzęsione z tyłu, a ich epipleury są z tyłu silnie zwężone. Delikatne punktowanie pokryw ustawione jest w regularne rzędy, a przestrzeń między punktami skórzastą wskutek pokrycia delikatnymi zmarszczkami. Odnóża mają golenie bez ząbkowatych rozszerzeń, a pazurki bez ząbka u nasady^[2].

Siedliskami tych chrząszczy są zbiorowiska roślinności błotnej i nadwodnej na nizinach i w niższych położeniach górskich^[3]. Ich roślinami żywicielskimi są przetacznik bobownik i przetacznik bobowniczek^[2]^[3]. Owady dorosłe są aktywne od wczesnej wiosny do jesieni^[3].

Gatunek palearktyczny. W Europie stwierdzony został m.in. w Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Włoszech, Danii, Szwecji, Estonii, Łotwie, Litwie, Polsce, Czechach, Białorusi, Ukrainie, Węgrzech, Słowenii, Bośni i Hercegowinie, Serbii, Bułgarii, Macedonii, Grecji i Rosji^[1]. Dalej na wschód sięga do Turcji, Azerbejdżanu i północnego Kazachstanu^[2]^[3]. W Polsce jest relatywnie rzadki, podawany jest z nielicznych lokalizacji^[3].

Przypisy

1 2 Prasocuris junci (Brahm, 1790). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-02-11].
1 2 3 Andrzej Warchałowski: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XIX Chrząszcze – Coleoptera. Zeszyt 94b Stonkowate – Chrysomelidae. Podrodziny: Chrysomelinae i Galerucinae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1973, s. 9-10, 48.
1 2 3 4 5 B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Stonkowate – Chrysomelidae, część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (16), 1990.

Linki zewnętrzne

Fotografie obu płci i prącia na stronie Lecha Borowca

[fe-1] 1 2 Prasocuris junci (Brahm, 1790). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-02-11].

[Warchalowski-2] 1 2 3 Andrzej Warchałowski: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XIX Chrząszcze – Coleoptera. Zeszyt 94b Stonkowate – Chrysomelidae. Podrodziny: Chrysomelinae i Galerucinae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1973, s. 9-10, 48.

[Burakowskietal-3] 1 2 3 4 5 B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Stonkowate – Chrysomelidae, część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (16), 1990.

[1]

[2]

[3]