Priboj

Priboj
Прибој
ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Serbia

Okręg

zlatiborski

Gmina

Priboj

Wysokość

395 m n.p.m.

Populacja (2011)
 liczba ludności


14 920[1]

Nr kierunkowy

+381 (0) 33

Kod pocztowy

31330

Tablice rejestracyjne

PB

Położenie na mapie Serbii
Mapa konturowa Serbii, po lewej znajduje się punkt z opisem „Priboj”
Ziemia43°35′01″N 19°31′20″E/43,583611 19,522222
Strona internetowa

Priboj (cyr. Прибој) − miasto w Serbii, w okręgu zlatiborskim, siedziba gminy Priboj. W 2011 roku liczyło 14 920 mieszkańców[1].

Leży w południowo-zachodniej części kraju, na wysokości 395 m n.p.m., u ujścia rzeki Uvac do Limu. W okolicach miasta funkcjonuje uzdrowisko Pribojska Banja[2].

Ma charakter przemysłowy. W 1953 roku działalność rozpoczęła tu fabryka samochodów ciężarowych, autobusów i pojazdów specjalnych przedsiębiorstwa FAP (Fabrika automobila Priboj). Inne miejscowe gałęzie przemysłu to przemysł chemiczny[2].

W mieście jest stacja kolejowa Priboj.

Historia

Pierwsze wzmianki pisemne o miejscowości Priboj pochodzą z początku XV wieku[2], jednak badania wskazują, że umocnione osiedle Jagat na wzgórzu Mały Bić istniało już w XIII lub XIV wieku. Priboj znalazł się pod panowaniem osmańskim w latach 1459–1463 i pozostał częścią Imperium Osmańskiego aż do 1912 roku, kiedy został przyłączony do Królestwa Serbii. Przejściowo należał do różnych okręgów administracyjnych, a w latach 1879–1909 stacjonował tam austro-węgierski garnizon, co przyczyniło się do rozwoju rzemiosła, handlu i powstania pierwszego nowoczesnego hotelu[3].

W czasie I wojny światowej, jesienią 1915 roku, znalazł się pod okupacją austro-węgierską. Po wojnie, jako część nowo utworzonego Królestwa, miasto rozwijało się powoli, głównie w dziedzinie handlu i rzemiosła. Budowa dróg oraz linii kolejowej Uvac–Priboj przyczyniła się do intensyfikacji wymiany towarowej. W okresie międzywojennym w mieście zaczęły działać organizacje sportowe i kulturalne[3].

W czasie II wojny światowej Priboj został najpierw zajęty przez wojska niemieckie (1941), a później włączony do włoskiej strefy okupacyjnej, by w 1943 roku przejść pod kontrolę bułgarską. Wyzwolony został 12 stycznia 1945 roku[3].

Po II wojnie rozpoczął się intensywny proces industrializacji. Powstały zakłady przemysłowe, w tym znana fabryka samochodów FAP, a także przedsiębiorstwa z branży spożywczej, drzewnej, tekstylnej, chemicznej i budowlanej. Wraz z rozwojem przemysłu przybywała ludność – napływali robotnicy z różnych części Jugosławii, a liczba mieszkańców dynamicznie rosła. Na lewym brzegu rzeki Lim powstała nowa część miasta – tzw. Nowy Priboj. Rozbudowywały się również przedmieścia i infrastruktura publiczna, powstały nowe szkoły, przychodnie i dom kultury. Współcześnie część otwartych wówczas zakładów została zamknięta[3].

Przypisy

  1. 1 2 Popis stanovništva, domaćinstava i stanova 2011. u Republici Srbiji. Republički zavod za statistiku. [dostęp 2019-08-14]. (serb.).
  2. 1 2 3 Priboj – Hrvatska enciklopedija. enciklopedija.hr. [dostęp 2024-01-06]. (chorw.).
  3. 1 2 3 4 Историја Прибоја – Општина Прибој [online] [dostęp 2025-03-24] (serb.).