Prokop (patriarcha serbski)

Prokop

Petar Ivačković
Metropolita karłowicki i patriarcha serbski
Kraj działania	Austro-Węgry
Data i miejsce urodzenia	1809 Deliblato
Data i miejsce śmierci	11 maja 1881 Bela Crkva
Metropolita karłowicki i patriarcha Serbii
Okres sprawowania	1874–1879
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Serbski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1835
Diakonat	1835
Prezbiterat	do 1846
Nominacja biskupia	1846
Chirotonia biskupia	1853
Wybór patriarchy	1874

Prokop, imię świeckie Petar Ivačković (ur. 1809 w Deliblacie, zm. 11 maja 1881) – serbski biskup prawosławny, w latach 1874–1879 metropolita karłowicki i patriarcha serbski.

Był synem proboszcza parafii w Deliblacie, Andriji Ivačkovicia. Przyszły patriarcha ukończył gimnazjum w Oravicy i Nowym Sadzie, następnie studiował filozofię w Kieżmarku i prawo w Sárospatku. Ostatecznie podjął naukę w seminarium duchownym we Vršacu i po jego ukończeniu w 1835 złożył wieczyste śluby mnisze. W tym samym roku metropolita karłowicki Stefan wyświęcił go na hierodiakona, nadał godność protodiakona i skierował do pracy wykładowcy seminarium duchownego w Sremskich Karlovcach. Hierodiakon Prokop wykładał w nim przez kolejne dziewięć lat^[1].

W 1846 został przełożonym monasteru Krušedol z godnością archimandryty. Jeszcze w tym samym roku otrzymał nominację na biskupa aradzkiego, jednak jego chirotonia biskupia odbyła się dopiero w 1853. W 1864, gdy cesarz Franciszek Józef I zgodził się na utworzenie rumuńskiej metropolii Siedmiogrodu, wyodrębniając ją z serbskiej metropolii karłowickiej, eparchia Aradu znalazła się w nowo powstałej administraturze. Biskup Prokop, chociaż Serb z pochodzenia, pozostał na katedrze. Bez powodzenia ubiegał się o powierzeniu mu jednej z eparchii serbskich lub chociaż zarządu zamieszkiwanego przez Serbów monasteru. W 1873 został natomiast wybrany na metropolitę siedmiogrodzkiego (rumuńskiego) i arcybiskupa sybińskiego^[1].

W roku następnym odbył się serbski sobór elekcyjny, którego celem było dokonanie wyboru następcy zmarłego w 1870 metropolity karłowickiego i patriarchy serbskiego Samuela. Sobór opowiedział się za kandydaturą biskupa budzińskiego Arseniusza, jednak cesarz nie zgodził się na potwierdzenie jego elekcji. W powtórnych wyborach największe poparcie uzyskał metropolita Prokop i to on w sierpniu 1874 objął zarząd metropolii karłowickiej, rezygnując równocześnie z urzędu metropolity Siedmiogrodu. Na urzędzie pozostał przez pięć lat, do grudnia 1879, gdy władze austriackie zmusiły go do rezygnacji^[1][2]. Zamieszkał w Dalju, a następnie przeniósł się do miejscowości Bela Crkva, gdzie pozostał do końca życia. Został pochowany w soborze św. Mikołaja w Sremskich Karlovcach^[1].