Puchar Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (1937)
| |||
| Szczegóły | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Liczba zespołów |
14 | ||
| Termin |
20 czerwca 1937 – | ||
| Liczba meczów |
13 | ||
| Liczba bramek |
55 | ||
| Zwycięzca | |||
| Król strzelców |
Ewald Cebula (6) | ||
.svg.png){kind=small}
Puchar Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w piłce nożnej 1937 – druga edycja rozgrywek mających na celu wyłonienie zdobywcy Pucharu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, w której zagrało czternaście zespołów będących reprezentacjami okręgów piłkarskich[1].
Rozgrywki toczyły się od 20 czerwca do 14 listopada 1937 roku. W sumie odbyło się trzynaście spotkań, w których strzelono pięćdziesiąt pięć bramek przez trzydziestu sześciu zawodników[1]. Najlepszym strzelcem Pucharu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej był napastnik reprezentacji Śląska, Ewald Cebula, strzelec sześciu goli[2]. Rozgrywki zostały zainaugurowane od meczów 1/8 finału, z których zostali zwolnieni finaliści poprzedniej edycji: reprezentacja Krakowa i Poznania. Trofeum w sezonie 1937 zdobył Śląsk, który w rozegranym na Stadionie Wojska Polskiego finale pokonał 5:1 Kraków[1]. Zwycięzcom gratulacje składał Kazimierz Glabisz, natomiast puchar wręczono w kolejnym roku na walnym zjeździe Polskiego Związku Piłki Nożnej. Przedmeczem finału było spotkanie o mistrzostwo Polski juniorów pomiędzy Wisłą Kraków i Pogonią Lwów[2].
Mecze[2]
1/8 finału
| Gospodarz | Wynik | Goście |
|---|---|---|
| 20 czerwca 1937 | ||
| Lwów | 1:2 | Stanisławów |
| Łódź | 2:1 | Pomorze |
| Polesie | 3:5 | Wilno |
| Zagłębie Dąbrowskie | 0:4 | Śląsk |
| Wołyń | 2:1 | Lublin |
| Podlasie | 3:5 | Warszawa |
Ćwierćfinały
| Gospodarz | Wynik | Goście |
|---|---|---|
| 4 lipca 1937 | ||
| Stanisławów | 1:4 | Kraków |
| Śląsk | 3:0 | Poznań |
| Warszawa | 3:0 | Łódź |
| Wołyń | 0:1 | Wilno |
Półfinały
| Gospodarz | Wynik | Goście |
|---|---|---|
| 12 września 1937 | ||
| Wilno | 1:2 | Kraków |
| Warszawa | 1:4 | Śląsk |
Finał
| 14 listopada 1937 12:00
|
Śląsk |
5:1 (2:0) |
Kraków |
Stadion Wojska Polskiego Widzów: 2000 Sędzia: Wacław Kafiliński (Lwów) |
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strzelcy
| Zawodnik | Klub | Liczba bramek[2] |
|---|---|---|
| Ewald Cebula | Śląsk | 6 |
| Hubert Gad | Śląsk | 4 |
| Gustaw Bator | Polesie/Kraków | 2 |
| Maksymilian Więcek | Śląsk | |
| Jan Wiechoczek | Śląsk | |
| Władysław Kasina | Kraków | |
| Juliusz Balosek | Wilno | |
| Tadeusz Osesik | Wilno | |
| Nisberg | Wilno | |
| Binokur | Wołyń | |
| Tadeusz Adamczyk | Podlasie | |
| Ludwik Maryan | Warszawa | |
| Wesołowski | Warszawa | |
| Jerzy Kula | Warszawa | |
| Roman Żurkowski | Lwów | 1 |
| Edward Baj | Stanisławów | |
| Zbigniew Wencel | Stanisławów | |
| Eugeniusz Świętosławski | Łódź | |
| Bolesław Królasik | Łódź | |
| Bernard Kimmel | Pomorze | |
| Michalak | Polesie | |
| Jerzy Krakus | Polesie | |
| Ryszard Stanowski | Śląsk | |
| Stefan Szolc | Śląsk | |
| Lasecki | Lublin | |
| Aleksander Łupaczyk | Podlasie | |
| Zygmunt Giedrewicz | Warszawa | |
| Birencwajg | Warszawa | |
| Jan Rudziak | Stanisławów | |
| Stanisław Kochański | Kraków | |
| Ewald Kruk | Warszawa | |
| Longin Pawłowski | Wilno | |
| Marian Krawczyk | Kraków | |
| Marian Antosiewicz | Kraków | |
| Jan Hausner | Kraków |
Przypisy
- 1 2 3 Gowarzewski 2018 ↓, s. 23.
- 1 2 3 4 Gowarzewski 2018 ↓, s. 25.
Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski: Puchar Polski 1918-2018. GiA Katowice, 2018. ISBN 978-83-88232-55-8.