RSS Vigour

RSS Vigour (92)

Siostrzany RSS „Valiant” w 2018 r.
Klasa	korweta rakietowa
Typ	Victory
Historia
Stocznia	ST Engineering Marine, Singapur
Wodowanie	1 grudnia 1989
Singapur
Wejście do służby	25 maja 1990
Los okrętu	w służbie (2021)
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 550 ton pełna: 600 t
Długość	62,4 m 59,9 m między pionami
Szerokość	8,5 m
Zanurzenie	3,1 m
Napęd
4 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 11 MW (15 020 KM) 4 śruby
Prędkość	35 węzłów
Zasięg	4000 Mm przy 18 w.
Sensory
radary Sea Giraffe 150HC, Kelvin Hughes 1007 sonar Thomson Sintra TSM 2064
Uzbrojenie
początkowo: 1 działo uniwersalne kal. 76 mm 4 wkm kal. 12,7 mm (4 x I) 8 pocisków rakietowych Harpoon (2 x IV)
Wyrzutnie torpedowe	6 x 324 mm (2 x III)
Wyposażenie
zintegrowany system walki Elbit system kierowania ogniem Elta E/M-2221(X) systemy rozpoznania elektronicznego Elisra SEWS-1101 i Rafael RAN-1010 2 wyrzutnie celów pozornych Plessey 4 wyrzutnie celów pozornych Rafael
Załoga	49

RSS Vigour – singapurska korweta rakietowa z końca XX wieku, jedna z sześciu zamówionych przez Singapur jednostek typu Victory. Okręt został zwodowany 1 grudnia 1989 roku w stoczni ST Engineering Marine w Singapurze, a do służby w marynarce wojennej Singapuru wszedł 25 maja 1990 roku. Jednostka, oznaczona numerem taktycznym 92 nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2021 rok).

Korwety rakietowe typu Victory zostały zamówione przez Singapur w czerwcu 1986 roku w Niemczech^[1][2]. Projekt okrętów bazował na zbudowanych dla flot Bahrajnu i ZEA jednostkach typu MGB 62, z innym uzbrojeniem i wyposażeniem radioelektronicznym^[1][3]. Z powodu przekroczenia zakładanej masy konstrukcji projekt był uznany za nieudany^[3][4] .

RSS^[a] „Vigour” zbudowany został w stoczni ST Engineering Marine w Singapurze^[1][4] . Okręt został zwodowany 1 grudnia 1989 roku^[1][4] .

Okręt jest korwetą rakietową o długości całkowitej 62,4 metra (59,9 metra między pionami, 58 metrów na wodnicy), szerokości całkowitej 8,5 metra i zanurzeniu 3,1 metra^[1][4] . Wyporność standardowa wynosi 550 ton, a pełna 600 ton^[3][4] . Okręt napędzany jest przez cztery 16-cylindrowe silniki wysokoprężne MTU 16V 538 TB93 o łącznej mocy 11 MW (15 020 KM), poruszające poprzez wały napędowe czterema śrubami^[1][2][b]. Maksymalna prędkość jednostki wynosi 35 węzłów^[1][3]. Zasięg wynosi 4000 Mm przy prędkości 18 węzłów^[1][4] .

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składa się z umieszczonej na dziobie w wieży pojedynczej armaty uniwersalnej OTO Melara Super Rapid kalibru 76 mm L/62^[1][4] . Masa pocisku wynosi 6 kg, donośność 16 000 metrów, a szybkostrzelność 120 strz./min^[1][2]. Broń lufową zestaw uzupełniają cztery pojedyncze wkm CIS 50 kal. 12,7 mm L/90^[1][4] .

Uzbrojenie rakietowe stanowią dwie poczwórne wyrzutnie przeciwokrętowych pocisków rakietowych Harpoon RGM-84C (okręt przenosi osiem rakiet)^[1][4] . Pocisk rozwija prędkość 0,9 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 227 kg, a maksymalny zasięg wynosi 130 km^[1][2]. Okręt wyposażony jest też w dwie potrójne wyrzutnie torpedowe kal. 324 mm^[1][4] . Torpedy ZOP A244S Mod 3 mają głowicę bojową o masie 34 kg i zasięg 7 000 metrów przy prędkości 33 węzłów^[1][2].

Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje radar nawigacyjny Kelvin Hughes 1007, radar dozoru ogólnego Sea Giraffe 150HC, system kierowania ogniem Elta E/M-2221(X), sonar Thomson Sintra TSM 2064, zintegrowany system walki Elbit oraz systemy rozpoznania elektronicznego Elisra SEWS-1101 i Rafael RAN-1010^[1][4] . Na okręcie zamontowano też dwie wyrzutnie celów pozornych Plessey i dwie podwójne wyrzutnie celów pozornych Rafael^[1][2].

Załoga okrętu składa się z 8 oficerów oraz 41 podoficerów i marynarzy^[1][2].

RSS „Vigour” został przyjęty do służby w marynarce wojennej Singapuru 25 maja 1990 roku^[1][3]. Okręt otrzymał numer taktyczny 92^[1][4] . W latach 1995–1998 na okręcie zainstalowano dwie ośmioprowadnicowe wyrzutnie przeciwlotniczych pocisków rakietowych Barak^[1][2]. Pocisk rozwija prędkość 2 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 22 kg, a maksymalny zasięg wynosi 10 km^[1][2]. Na początku XXI wieku okręt (wraz z siostrzanymi korwetami „Victory”, „Valour”, „Vigilance”, „Valiant” i „Vengeance”) wchodził w skład 188. dywizjonu 1. Flotylli^[1][2]. W 2011 roku zdemontowano wyrzutnie torped i radar Sea Giraffe 150HC, instalując w zamian radar Sea Giraffe AMB^[2][4] . Jednostka nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2021 rok)^[5] .

• Victory. www.deagel.com. [dostęp 2021-02-26]. (ang.).
• Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
• Ivan Gogin: VICTORY corvettes (1990-1991). Navypedia. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
• Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
• Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2015-2016. Jane’s Information Group Ltd, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).