Rejon karasucki

Rejon karasucki

Карасукский район

Rejon
Herb Flaga
Państwo	Rosja
Obwód	nowosybirski
Siedziba	Karasuk
Powierzchnia	4 321 km²
Populacja (2010) • liczba ludności	46 837[1]
• gęstość	10,84 os./km²
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego
Strona internetowa

Rejon karasucki (ros Карасукский район) – rejon będący jednostką podziału administracyjnego rosyjskiego obwodu nowosybirskiego.

Pierwsze kontakty tych ziem z Rosją zaczynają się pod koniec XVI wieku^[2]. Pionierami rosyjskiego osadnictwa na tym obszarze byli zesłańcy oraz zbiegli chłopi pańszczyźniani^[2]. Zdecydowana kolonizacja rosyjska rusza w drugiej połowie XVIII wieku, co idzie w parze z rozwojem wydobycia kamieni szlachetnych i minerałów oraz rozwojem metalurgii^[2]. Napływ robotników do tych dziedzin rosyjskiej gospodarki wytworzył zapotrzebowanie na stworzenie bazy zaopatrzeniowej, w postaci zorganizowanych terenów rolniczych oraz drobnych zakładów wytwórczych^[2]. Ziemie były tu szczególnie urodzajne, a władze rosyjskie promowały osadnictwo i sprowadzały ludność zachodnich części Imperium Rosyjskiego^[2]. W okresie reform administracyjnych w roku 1816 i 1834 zostaje utworzona wołost karasucka, podlegała ona administracyjnie najpierw pod Koływań, a od 1856 roku pod Barnauł, oba miasta leżące w tomskiej guberni^[3]. Prawie 40% nowych mieszkańców przybywających w tym okresie na te ziemie pochodziło z guberni tobolskiej^[3]. Od 1865 roku decyzją imperatora Aleksandra II Romanowa prowadzono na tym terenie intensywną akcję osiedleńczą, a każdy chłop z zachodnich rubieży kraju, który zdecydowałby się na przyjazd na ziemię karasucką otrzymywał 15 dziesięcin ziemi za każdą osobę, a także darmowe drewno na opał i konstrukcję domostw oraz zabudowań gospodarczych^[2]. W 1884 roku na terenie wołostu karasuckiego znajdowały się 44 osiedla ludzkie, od 1880 roku działa szkoła publiczna^[3]. Nowa fala osadników przybywa w okresie reform Piotra Stołypina^[3].

W 1912 roku przez te tereny wytyczono jedną z tras kolejowych, prace rozpoczęto na początku 1916 roku, a pierwszy pociąg wjechał na stację w Karasuku 10 stycznia 1917 roku^[2]. W okresie rosyjskiej wojny domowej ziemie te znajdowały się pod kontrolą rządu admirała Aleksandra Kołczaka, a następnie zostały zajęte przez sowietów. Rejon został sformowany w czasie jednej z reform administracyjnych w 1925 roku. Obecną nazwę otrzymał osiem lat później, w 1933 roku^[2]. W czasach sowieckich rejon przeszedł m.in. okres forsownej kolektywizacji propagowanej przez Józefa Stalina. Inwestowano także w przemysł, tworząc m.in. zakład przetwarzania mięs oraz kilka innych zakładów wytwórczych. Od 1937 roku należał do Kraju Ałtajskiego, a 1944 roku włączono go w granice obwodu nowosybirskiego. Po zakończeniu II wojny światowej władze inwestują w rozwój kultury na tym terenie, powstają m.in. domy kultury, kina, hotele, kluby kulturalne^[4]. Tworzono także nowe zakłady, a także rozwijano nieustannie dostępną powierzchnię mieszkaniową^[4]. Warunki gospodarcze pogarszają się w latach osiemdziesiątych oraz po rozpadzie Związku Radzieckiego, już w nowej, rosyjskiej rzeczywistości. Rejon karasucki zyskuje wtedy nowe znaczenie jako obszar pograniczny, tuż przy granicy z Kazachstanem^[4].

Rejon karasucki położony jest w południowej części obwodu nowosybirskiego, tuż przy granicy z Kazachstanem^[5]. Odległość od obwodowej stolicy, Nowosybirska wynosi 555 kilometrów^[6]. Większą część terenu jest płaska, zajmują ją głównie stepy, jego południowa część jest obszarem depresyjnym^[7]. Przez około 240 dni w roku temperatury utrzymują się w okolicach zera, najniższa odnotowana temperatura to -48 stopni Celsjusza^[5]. Zimą temperatury wahają się pomiędzy -17 C a -19 C, dodatnie temperatury zaczynają się pojawiać w okolicach kwietnia^[5]. Wiosną dochodzi do częstych podtopień, a sam rejon jest bogaty w jeziora, które zajmują łącznie 167 kilometrów kwadratowych^[7]. Rzeki i jeziora bogate są w ryby, co sprawia, że rybołówstwo ma tu szczególne znaczenie^[7]. Ziemie są urodzajne, ale z uwagi na niekorzystne warunki klimatyczne okres wzrastania i zbiorów jest bardzo krótki^[8]. W 2010 roku rolnictwo w regionie wyprodukowało 69 520 ton różnych zbóż, 5723 tony mięsa, 33 478 ton mleka^[8]. Przemysł jest jednym z głównych sektorów karasuckiej gospodarki i skupia się on głównie na przetwórstwie produktów żywnościowych i mięs^[9]. Ważną jego gałęzią jest też budownictwo^[7]. W skład rejonu wchodzi jedno osiedle typu miejskiego i 11 osiedli typu wiejskiego.

Rejon jest korzystnie położony u zbiegu ważnych arterii komunikacyjnych regionu, zarówno drogowych jak i kolejowych^[10]. Łączna długość dróg na obszarze rejonu wynosi 448 kilometrów, z czego 338,6 kilometrów to drogi o utwardzonej nawierzchni^[10]. Na terenie rejonu znajduje się 105 różnych obiektów sportowych, o łącznej powierzchni 225,7 metrów kwadratowych, w tym wielofunkcyjny stadion "Łokomotiw", pływalnia, wielofunkcyjny kompleks sportowy, 3 hokejowe lodowiska, zimą popularne jest narciarstwo^[7]. Władze inwestują w budownictwo mieszkaniowe, a także rozwój sieci wodno-kanalizacjnych, grzewczych oraz tworzenie nowych studni głębinowych^[7]. Na początku 2012 roku w rejonie zarejestrowanych było 1365 małych i średnich przedsiębiorstw^[7]. Na terenie rejonu działają 44 szkoły publiczne różnego typu, 45 klubów kulturalnych, muzeum, 37 kin, 28 bibliotek oraz muzeum^[6]. Znajduje się tu także pięć szpitali i kilka innych, mniejszych placówek opieki medycznej^[6].

• Obwód nowosybirski