Religia państwowa
Religia państwowa – religia wspierana ideowo lub w systemie prawnym, jako jedyna, przez państwo.
Jej struktury wyznaniowe są najczęściej bądź bezpośrednio finansowane przez państwo bądź posiadają przywileje względem innych wyznań. W systemach monarchicznych jest to z reguły religia wyznawana przez panującego władcę. Nierzadko obowiązują regulacje zakazujące osobom innych wyznań zajmowania określonych stanowisk, dotyczące sprawowania przez duchownych pewnych funkcji administracyjnych, uprzywilejowania nauki religii państwowej w szkołach.
W Unii Europejskiej religiami państwowymi są np. prawosławie w Grecji, anglikanizm w Anglii, prezbiterianizm w Szkocji, luteranizm w Danii. W tych krajach zakazana jest jednak dyskryminacja osób należących do mniejszości wyznaniowych. W 2000 Szwecja zrezygnowała z luteranizmu jako religii państwowej – od tej pory osoby rodzące się w Szwecji nie są już domyślnie członkami kościoła, którego głową jest król Szwecji.
Religie państwowe na świecie

Państwa żydowskie
Państwa chrześcijańskie
Argentyna
Kostaryka
Liechtenstein
Malta
Monako
Salwador
Szwajcaria (kantony rzymskokatolickie: Appenzell Innerrhoden, Nidwalden, Schwyz, Uri; kantony starokatolickie: Argowia, Bazylea, Berno)
Watykan (Teokracja)
Dania
Islandia
Norwegia
Szkocja
Szwajcaria (kantony: Argowia, Bazylea, Berno, Glarus, Gryzonia, Schwyz, Turgowia, Uri, Zurych)
Tuvalu[2]
W niektórych z wymienionych państw (np. w Argentynie, Finlandii) wspomniane wyznania nie mają oficjalnego statusu religii państwowej, ale utrzymują specjalne stosunki z państwem, które zatwierdza np. nominacje biskupie.
Państwa islamskie
Państwa buddyjskie
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Leksykon religioznawczy, Wydawnictwo Współczesne, Warszawa 1988, s. 103.
- ↑ 2010 Report on International Religious Freedom – Tuvalu. UNHCR. [dostęp 2017-10-16].
- ↑ Tadeusz J Zieliński, Państwowy Kościół Anglii. Studium prawa wyznaniowego, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe ChAT, 2016, s. 13, ISBN 978-83-60273-36-4.