Renault Estafette

Renault Estafette

Inne nazwy	Dacia D6
Producent	Dacia Renault
Zaprezentowany	wrzesień 1959
Okres produkcji	1959–1980 (Renault) 1964–1986 (Diésel Nacional) 1965–1969 (Construction des Automobiles Renault en Algérie) 1975–1978 (Dacia)
Miejsce produkcji	Batilly Ciudad Sahagún Algier Mioveni
Następca	Renault Trafic
Dane techniczne
Segment	lekki samochód dostawczy
Typy nadwozia	furgon, van
Silniki	845 cm³, 1108 cm³, 1289 cm³
Skrzynia biegów	4-biegowa manualna
Napęd	przedni
Długość	4070 mm[1] 4100 mm[1]
Szerokość	1780 mm[1]
Wysokość	1930 mm[1] 2210 mm[1]
Rozstaw osi	2270 mm
Masa własna	975 kg
Ładowność	do 1000 kg
Dane dodatkowe
Konkurencja	Barkas B1000 Citroën H FSC Żuk Škoda 1203 VW Transporter T2

Renault Estafette – samochód dostawczy, który występował w wielu wersjach nadwozia. Produkowany był przez koncern Renault w latach 1959–1980 oraz do 1986 roku w Meksyku.

Historia samochodu Renault Estafette rozpoczęła się w 1952 roku^[2]. Guy Grosset-Grange przekonał prezesa Renault do szybkiego wdrożenia projektu oznaczonego symbolem R213x. Samochód był niewielki, posiadał samonośne nadwozie oraz chłodzony cieczą i napędzający przednie koła silnik umieszczony z przodu. Napęd stanowił czterocylindrowy silnik o pojemności 845 cm³ i mocy 32 KM. Sprawdzona i trwała jednostka nosiła nazwę Ventoux i napędzała m.in. modele Renault 4CV oraz Renault Dauphine. Zastosowano manualną, całkowicie zsynchronizowaną 4-biegową skrzynię oraz niezależne zawieszenie kół. Nadwozia zostało wykonane z blachy stalowej. Kabinę kierowcy wyposażono w system wentylacji i ogrzewania. W 1957 roku na ulicę wyjechał pierwszy prototyp pojazdu. Projektowi nadano nazwę Estafette, co – w tłumaczeniu na język polski – oznacza goniec, kurier. Premiera Renault Estafette odbyła się we wrześniu 1959 roku podczas Salonu Samochodowego w Paryżu, po czym dostawczy pojazd o ładowności 600 kg trafił do sprzedaży. Samochód oferowany był w kilkunastu typach nadwozia. Poza podstawowym furgonem oferowano także 9-osobowego mikrobusa zwanego „Alouette”, wersję pick-up z krytą plandeką, furgon lub mikrobus z podwyższonym dachem, a także wersję pod zabudowę specjalistyczną. Renault Estafette eksploatowano w policji, żandarmerii, armii francuskiej, straży pożarnej, a także w służbach medycznych jako ambulans (ze wzmocnionymi elementami zawieszenia). W maju 1962 roku wprowadzono zmodernizowaną wersję Estafette R2132/33 z silnikiem Sierra o pojemności 1108 cm³ i mocy 45 KM, znanym z modelu Renault 8. Ładowność wzrosła do 800 kg. Trzy lata później pojawiła się wersja R2134 z rozstawem osi przedłużonym o 380 mm i ładownością 1000 kg. Jesienią 1968 roku wprowadzono trzecią serię Estafette – R2136 z silnikiem 1289 cm³ o mocy 54 KM. Wprowadzono skrzynię biegów o zmienionych przełożeniach, dzięki czemu prędkość maksymalna wzrosła do 98 km/h. W kolejnych latach zmodyfikowano nadwozie, wprowadzając masywne zderzaki z odbojami, zmieniono kształt osłony wlotu powietrza, kloszy kierunkowskazów a także stylizację deski rozdzielczej. W 1972 roku wprowadzono podciśnieniowe wspomaganie układu hamulcowego. W 1975 roku rozpoczęto licencyjny montaż Estafette pod nazwą Dacia D6 w Rumunii. W czerwcu 1980 roku z taśmy montażowej zjechał ostatni Renault Estafette. Wyprodukowano łącznie 533 209 sztuk. W Meksyku produkcję kontynuowano do 1986 roku. Następcą został Renault Trafic^[2].

W 1975 roku podjęto montaż licencyjny Renault Estafette z silnikiem 1,2 l w zakładach Dacii w Mioveni pod nazwą Dacia D6. Był to pierwszy dostawczy samochód produkowany przez Dacię. Montaż zakończono w 1978 roku, wyprodukowano 842 egzemplarze^[3].

• 
  Dacia D6
• 
  Renault Estafette – tył pojazdu
• 
  Renault Estafette
• 
  Renault Estafette

• Historia Renault Estafette w serwisie e-wrak.pl