Rezerwat przyrody Buczyna Piotrowicka

Rezerwat Buczyna Piotrowicka
rezerwat leśny
Państwo

 Polska

Mezoregion

Wysoczyzna Lubińska

Data utworzenia

2002

Powierzchnia

171,21 ha

Położenie na mapie gminy Gromadka
Mapa konturowa gminy Gromadka, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Buczyna Piotrowicka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Buczyna Piotrowicka”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Buczyna Piotrowicka”
Położenie na mapie powiatu bolesławieckiego
Mapa konturowa powiatu bolesławieckiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Buczyna Piotrowicka”
Ziemia51°30′10″N 15°41′46″E/51,502778 15,696111

Rezerwat przyrody „Buczyna Piotrowicka” – leśny rezerwat przyrody znajduje się na terenie powiatu bolesławieckiego, w gminie Gromadka, w północnej części Borów Dolnośląskich[1].

Obszar chroniony został utworzony Rozporządzeniem Wojewody Dolnośląskiego z dnia 21 lutego 2002 r. w celu zachowania ze względów przyrodniczych, naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych lasów grądowych, łęgowych i olsów z bogatą i unikalną florą[2].

Teren rezerwatu obejmuje drzewostan budowany przez dwa siedliska przyrodnicze: kwaśną buczynę niżową i żyzną buczynę sudecką. Stwierdzono tu 213 gatunków roślin naczyniowych, w tym część stanowią taksony chronione i rzadkie, m.in. wawrzynek wilczełyko, jęczmieniec zwyczajny, żywiec dziewięciolistny, żywiec cebulkowy i kostrzewa leśna[3].

Teren rezerwatu ze względu na wiek drzewostanu i duże nagromadzenie martwego drewna jest ostoją mykoflory i chrząszczy saproksylicznych. Z rzadkich grzybów odnaleziono tu owocniki monetki, soplówki i smoluchy bukowej. Wśród występujących tu owadów stwierdzono dwa gatunki bardzo rzadkie, reliktowe i wskaźnikowe lasów pierwotnych: bogatka Dicerca berolinensis i sprężka Stenagostus rhombeus. Występuje tu też pachnica dębowa, jelonek rogacz i zacnik kropkowany. Bogata fauna bezkręgowa rezerwatu obejmuje dodatkowo 19 gatunków ślimaków[3].

Obecność rozległych starych drzewostanów sprawia, że teren rezerwatu jest lęgowiskiem rzadkich dziuplaków: sóweczki[1], muchołówki białoszyjej, muchołówki małej, dzięcioła średniego i czarnego oraz siniaka[3], gatunków szczególnie chronionych (wymienianych w Załączniku I Dyrektywy Ptasiej). Dziuple drzew zamieszkuje też mały, chroniony ssak – popielica[3].

Rezerwat „Buczyna Piotrowicka” graniczy od zachodu z bliźniaczym rezerwatem „Buczyny Szprotawskie” znajdującym się w województwie lubuskim[1].

Rezerwat położony jest poza szlakami turystycznymi i nie jest udostępniony do zwiedzania[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 Grzegorz Rąkowski, Małgorzata Walczak, Małgorzata Smogorzewska, Rezerwaty przyrody w Polsce Południowej : monografia, Warszawa: Dział Wydawnictw Instytutu Ochrony Środowiska, 2007, s. 17, ISBN 978-83-60312-75-9, OCLC 749690872.
  2. ↑ GDOŚ, Przeglądanie danych - Rezerwat przyrody Buczyna Piotrowicka [online], crfop.gdos.gov.pl [dostęp 2018-01-27].
  3. 1 2 3 4 5 Halina Liberacka i inni, Rezerwaty przyrody województwa dolnośląskiego, Wrocław: Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, 2017, ISBN 978-83-64233-26-5, OCLC 995458161.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.