Rhagonycha fugax

Rhagonycha fugax – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Cantharinae.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1843 roku przez Carla Gustafa Mannerheima. Wyróżnia się w jego obrębie dwa podgatunki^[1]:

• Rhagonycha fugax fugax Mannerheim, 1843
• Rhagonycha fugax strejceki Švihla, 1993

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 6,5 do 8 mm. Głowę ma całą czekoladowobrązową do czarniawobrązowej, pozbawioną guzka między nasadami czułków. Również czekoladowobrązowe do czarniawobrązowego przedplecze ma zaokrągloną krawędź przednią, niezaostrzone kąty tylne i niewklęsłą krawędź tylną. Pokrywy są w całości brązowożółte. Odnóża są miejscami zaczernione i mają rozdwojone wierzchołki wszystkich pazurków. Genitalia samca mają edeagus zaopatrzony w tarczkę grzbietową o lekko wykrojonej krawędzi wierzchołkowej oraz bardzo szerokie paramery o lekko szpatułkowatym kształcie^[2].

Owad rozmieszczony od nizin po góry, osiągający rzędne około 1700 m n.p.m. Zasiedla skraje lasów, polany, nadrzeczne i przyleśne łąki oraz pola. Osobniki dorosłe obserwuje się od maja do lipca. Przysiadają na drzewach i krzewach liściastych oraz na kwiatach roślin łąkowych^[3].

Gatunek palearktyczny. Podgatunek nominatywny znany jest ze Szwajcarii, Austrii, Finlandii, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii, Białorusi^[4] oraz europejskiej części Rosji (na północ po Karelię). Podgatunek R. f. strejceki jest endemitem północno-zachodniego Kaukazu^[1].