Rhagonycha lutea

Rhagonycha lutea – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Cantharinae.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1764 roku przez Ottona Friedricha Müllera pod nazwą Cantharis lutea^[1].

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 6 do 9 mm. Głowę ma czarną, pozbawioną guzka między nasadami czułków. Przedplecze ma zaokrągloną krawędź przednią, niezaostrzone kąty tylne i niewklęsłą krawędź tylną. Ubarwione jest jednolicie żółtobrązowo. Kolor tarczki jest czarny. Pokrywy u formy typowej są żółtawobrązowe z ciemnobrązowo lub czarno przyciemnionym wierzchołkiem, a rzadko także z ciemną linią barkową. U głównie południowoeuropejskiej formy banatica pokrywy są czarne z wąsko rozjaśnionymi krawędziami bocznymi. Odnóża mają rozdwojone wierzchołki wszystkich pazurków. Genitalia samca mają edeagus zaopatrzony w tarczkę grzbietową^[2].

Owad ten preferuje wyżyny, ale występuje też na nizinach i w niższych górach. Osobniki dorosłe obserwuje się od maja do sierpnia ze szczytem pojawu w czerwcu. Czasem przylatują do sztucznych źródeł światła^[3]. Samica składa przeciętnie 162 jaja. Ich rozwój zarodkowy trwa 11 dni. Po nich następują trzy stadia przedlarwalne, trwające odpowiednio około 12 godzin, dobę i 3 dni^[4].

Gatunek palearktyczny, znany z Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Słowenii, Danii, Szwecji, Norwegii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier^[5], Białorusi^[1], Ukrainy, Rumunii, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Bułgarii, Albanii, Grecji^[5], europejskiej części Rosji i Turcji^[1].