Rokitno (województwo mazowieckie)

Rokitno
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

warszawski zachodni

Gmina

Błonie

Wysokość

87 m n.p.m.

Liczba ludności (2021)

121[1][2]

Strefa numeracyjna

22

Kod pocztowy

05-870[3]

Tablice rejestracyjne

WZ

SIMC

0000359[4]

Położenie na mapie gminy Błonie
Mapa konturowa gminy Błonie, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Rokitno”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Rokitno”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Rokitno”
Położenie na mapie powiatu warszawskiego zachodniego
Mapa konturowa powiatu warszawskiego zachodniego, na dole znajduje się punkt z opisem „Rokitno”
Ziemia52°11′14″N 20°39′08″E/52,187222 20,652222[5]

Rokitno – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Błonie[6][4]. Ma status sołectwa[7]. Obecnie sołectwo Rokitno znajduje się w osadzie Rokitno-Majątek.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie warszawskim.

Wieś duchowna położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie błońskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego[8].

Miejscowość jest siedzibą parafii Wniebowzięcia NMP. W strukturze kościoła rzymskokatolickiego parafia należy do archidiecezji warszawskiej, dekanatu błońskiego.

Położenie

Miejscowość położona na Równinie Łowicko-Błońskiej, nad Rokitnicą (dopływ Utraty). Leży na skrzyżowaniu dróg wojewódzkich: nr 700 (Rokitno-Duchnice) i nr 720 (Błonie-Brwinów).

Integralne części wsi

Integralne części wsi Rokitno[6][4]
SIMCNazwaRodzaj
0000365Chruślinczęść wsi
0000371Wiśniówkaczęść wsi

Historia

Rokitno wymieniane jest jako gród kasztelański w latach 1280–1282, zlokalizowany w tzw. Rokitnie Górnym nad Utratą, nazywany „Żywą Górą” (datowane na XIII wiek), dziś znane jako grodzisko w Błoniu, zwane „Łysa Góra”. W tzw. Rokitnie Dolnym 2,5 km dalej znajdowała się osada otwarta, datowana na X-XI wiek. Od 1297 majątek Rokitno Górne jest uposażeniem archidiakona warszawskiego, natomiast Rokitno Dolne podlega archidiakonowi czerskiemu. Kasztelania rokicka zostaje przeniesiona najprawdopodobniej do Warszawy na początku XIV wieku.[9]

W 1333 wymieniana jest tu parafia Św. Wojciecha w Rokitnie Górnym[10], natomiast w 1603 w Rokitnie wymieniane są dwa drewniane kościoły: pod wezwaniem św. Wojciecha (Rokitno Inferior[11]) i pod wezwaniem św. Jakuba Apostoła (Rokitno Superior[12]).

W 1700 parafii Św. Wojciecha zrzeka się ostatecznie archidiakon warszawski, a w 1704 roku następuje unia kościołów w Rokitnie staraniem Mikołaja Święcickiego, biskupa poznańskiego. Stary kościół Św. Wojciecha popada w coraz większą ruinę i już w 2 połowie XVIII wieku nie istnieje[13].

Zabytki

  • kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny zbudowany w stylu barokowym według projektu Tomasza Belottiego I. Wzorem dla świątyni był prawdopodobnie kościół San Carlo ai Catinari w Rzymie. Budowę kościoła w Rokitnie rozpoczęto pomiędzy rokiem 1693 a 1701. Budowę przerwała III wojna północna i śmierć biskupa Święcickiego w 1707 roku. Sklepienia założono dopiero w 1772 roku, a kościół poświęcono w 1797 r. W 1869 burza uszkodziła dach i dopiero po 1885 położono nowy dach i wzniesiono dwie wieże według projektu arch. Konstantego Wojciechowskiego. W 1895 wykończono kościół dolny, pierwotnie projektu Belottiego i doposażono wnętrze. 16 października 1915 kościół uległ prawie całkowitemu zniszczeniu po niemieckim ostrzale artyleryjskim. Odbudowa rozpoczęta w 1917 zakończyła się w 1925. Kościół poświęcono w 1931 r. We wrześniu 1939 lekko uszkodzony. Od 2005 roku przechodzi gruntowny remont. Do dzisiaj nie przywrócono pierwotnych zwieńczeń wież.
    • dwa kamienne rokokowe putta autorstwa Jana Jerzego Plerscha stojące do 1887 roku przed bramą Dworu pod Gwiazdą przy ul. Miodowej w Warszawie. W Rokitnie od końca XIX wieku.
    • figura Najświętszej Marii Panny Łaskawej autorstwa Jana Jerzego Plerscha z kościoła Pijarów w Warszawie.
    • obraz Matki Boskiej z XVII wieku autorstwa Józefa Bellottiego.
    • ołtarz kolumnowy w stylu barokowym
    • dzwonnica z 1913 roku z dzwonami: Michał z 1912, Jakub z 1884 r., Jan Chrzciciel z 1884 r. (dzwon Witold ukradziony został przez Niemców w 1940 roku).
  • cmentarz założony w 1852 roku

Szlaki turystyczne

  • Lokalny Szlak Powiatu Warszawskiego Zachodniego administrowany przez Lokalną Organizację Turystyczną Skarbiec Mazowiecki
  • Warszawska Droga Świętego Jakuba[14]
  • Warszawska Obwodnica Turystyczna (szlak pieszy Zaborów - Modlin znakowany kolorem czerwonym)[15].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Wieś Rokitno w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2025-03-29], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  2. ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2025-03-29].
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1081 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. 1 2 3 GUS. Rejestr TERYT
  5. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 116197
  6. 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. ↑ Strona gminy, sołectwa
  8. ↑ Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
  9. ↑ http://www.sanktuariumrokitno.pl/historia-dawna.html dostęp 28.12.2015 r.
  10. ↑ Istnieje hipoteza, że kościół ten powstał wraz z grodem.
  11. ↑ Rokitno Górne, istniał tam też drewniany dwór otoczony parkiem, po 1945 PGR, dziś poza granicami Błonia.
  12. ↑ Rokitno Dolne, w miejscu tym stoi obecny kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
  13. ↑ Prawdopodobnie spłonął wraz z dworem w 1726 roku
  14. ↑ Franciszek Mróz: Mapa Dróg św. Jakuba w Polsce (stan na 31-12-2013). camono.net.pl. [dostęp 2015-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-06)].
  15. ↑ Opis szlaku na stronie PTTK Otwock

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.