Royal Rumble (1994)
 Bret Hart – jeden ze zwycięzców Royal Rumble matchu (obok Lexa Lugera), który wygrał walkę z Yokozuną na WrestleManii X o tytuł WWF World Heavyweight Championship. | ||||
| Motto gali |
30 Participants…In Your Living Room! | |||
|---|---|---|---|---|
| Informacje | ||||
| Promocja |
World Wrestling Federation | |||
| Data |
22 stycznia 1994 | |||
| Widownia |
14 500 | |||
| Hala |
Providence Civic Center | |||
| Miejsce | ||||
| Gale pay-per-view – chronologicznie | ||||
| ||||
| Royal Rumble – chronologicznie | ||||
| ||||
Royal Rumble (1994) – 7. edycja gali wrestlingu Royal Rumble wyprodukowana przez federację World Wrestling Federation (WWF), która odbyła się 22 stycznia 1994 w hali Providence Civic Center w Providence w stanie Rhode Island[1]. Podczas gali odbyło się sześć walk – w tym jedna w dark matchu oraz jedna będąca sztandarowym wydarzeniem tej gali, czyli Battle Royal Royal Rumble match w którym zwyciężyli obaj Lex Luger i Bret Hart, którzy wyeliminowali siebie nawzajem jako ostatni zawodnicy w ringu[2].
W pozostałych ważnych walkach podczas wydarzenia Yokozuna pokonał The Undertakera w Casket matchu broniąc mistrzostwa WWF World Heavyweight Championship; The Quebecers pokonali Breta Harta i Owena Harta broniąc tytułu WWF Tag Team Championship, a Razor Ramon pokonał Irwina R. Schystera utrzymując mistrzostwo interkontynentalne – WWF Intercontinental Championship[3].
Rezultaty
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas |
|---|---|---|---|
| 1D | The Brooklyn Brawler pokonał Jima Powersa | Singles match | ? |
| 2 | Tatanka pokonał Bam Bam Bigelowa (w/ Luna Vachon) | Singles match | 8:12 |
| 3 | The Quebecers (Jacques i Pierre) (c) (w/ Johnny Polo) pokonali Breta Harta i Owena Harta | Tag team match o WWF Tag Team Championship | 16:48 |
| 4 | Razor Ramon (c) pokonał Irwina R. Schystera | Singles match o WWF Intercontinental Championship | 11:30 |
| 5 | Yokozuna (c) (w/ Jim Cornette i Mr. Fuji) pokonał The Undertakera (w/ Paul Bearer) | Casket match o WWF Championship[4] | 14:20 |
| 6 | Lex Luger i Bret Hart wspólnie wygrali Royal Rumble match eliminując siebie nawzajem jako ostatnich zawodników w ringu | 30-osobowy Royal Rumble match na walkę o mistrzostwo WWF Championship na gali WrestleMania X | 55:04 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV) | |||
Royal Rumble match
Nowy zawodnik wchodził co 90 sekund do ringu. Był to pierwszy Royal Rumble match od jego powstania (w 1988), w którym nowy uczestnik wchodził co 1,5 minuty zamiast dotychczasowych 2 minut. Był to również jedyny Royal Rumble match w historii, w którym wyłoniono dwóch zwycięzców[5].
| Nr wejściowy[6][7] | Wrestler | Wyeliminowany jako | Wyeliminowany przez | Czas w ringu | Liczba wyeliminowanych przeciwników |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Scott Steiner | 4 | Diesel | 09:00 | 1 |
| 2 | Samu | 1 | Scott Steiner | 03:13 | 0 |
| 3 | Rick Steiner | 2 | Owen Hart | 03:57 | 0 |
| 4 | Kwang | 6 | Diesel | 05:57 | 0 |
| 5 | Owen Hart | 5 | 04:10 | 1 | |
| 6 | Bart Gunn | 3 | 02:30 | 0 | |
| 7 | Diesel | 13 | Bam Bam Bigelow, Crush, Mabel, "Sparky" Plugg i Shawn Michaels | 17:41 | 7 |
| 8 | Bob Backlund | 7 | Diesel | 00:41 | 0 |
| 9 | Billy Gunn | 8 | 00:14 | 0 | |
| 10 | Virgil | 9 | 00:32 | 0 | |
| 11 | Randy Savage | 11 | Crush | 04:38 | 1 |
| 12 | Jeff Jarrett | 10 | Randy Savage | 01:19 | 0 |
| 13 | Crush | 16 | Bam Bam Bigelow, Bret Hart, Lex Luger i "Sparky" Plugg | 25:03 | 3 |
| 14 | Doink the Clown | 12 | Bam Bam Bigelow | 01:48 | 0 |
| 15 | Bam Bam Bigelow | 23 | Lex Luger | 30:12 | 5 |
| 16 | Mabel | 14 | Bam Bam Bigelow, Crush, Great Kabuki, Greg Valentine, Shawn Michaels, Tatanka i "Sparky" Plugg | 09:57 | 1 |
| 17 | Thurman "Sparky" Plugg | 17 | Bret Hart i Shawn Michaels | 21:33 | 3 |
| 18 | Shawn Michaels | 27 | Lex Luger | 29:17 | 4 |
| 19 | Mo | 21 | Fatu | 22:46 | 0 |
| 20 | Greg Valentine | 18 | Rick Martel | 20:39 | 1 |
| 21 | Tatanka | 22 | Bam Bam Bigelow | 20:07 | 2 |
| 22 | The Great Kabuki | 15 | Lex Luger | 02:46 | 1 |
| 23 | Lex Luger | - | Zwycięzca | 21:58 | 6 |
| 24 | Genichiro Tenryu | 25 | Bret Hart i Lex Luger | 17:21 | 0 |
| 25 | Bastion Booger | - | Nie wszedł do ringu | 00:00 | 0 |
| 26 | Rick Martel | 19 | Tatanka | 11:22 | 1 |
| 27 | Bret Hart | - | Zwycięzca | 15:08 | 4 |
| 28 | Fatu | 26 | Bret Hart | 13:04 | 1 |
| 29 | Marty Jannetty | 24 | Shawn Michaels | 08:18 | 0 |
| 30 | Adam Bomb | 20 | Lex Luger | 04:55 | 0 |
Statystyki Royal Rumble matchu
- Największa liczba wyeliminowanych zawodników: Diesel – 7.
- Najdłuższy czas przebywania w ringu: Bam Bam Bigelow – 30 minut 12 sekund.
- Najkrótszy czas przebywania w ringu: Billy Gunn – 14 sekund.
- Po raz pierwszy w historii Royal Rumble match wygrało dwóch wrestlerów.
- Bastion Booger został ustanowiony jako 25. zawodnik walki, jednak nie wszedł do ringu.
- Thurman „Sparky” Plugg (późniejszy Bob Holly) po raz pierwszy wystąpił w WWF w Royal Rumble matchu, zastępując kontuzjowanego 1-2-3 Kida.
Ciekawostki z całej gali
- Wszystkie walki o tytuły mistrzowskie zostały obronione przez swoich posiadaczy[8].
- Lex Luger i Bret Hart na zmianę walczyli z Yokozuną na Wrestlemanii X o WWF World Heavyweight Championship (Lex Luger przegrał pierwszą walkę z Yokozuną, natomiast w drugiej walce Yokozuna został pokonany przez Breta Harta).
- Ludvig Borga miał wystąpić jako przeciwnik Tatanki i miał być obecny w Royal Rumble matchu, ale poważna kontuzja kostki uniemożliwiła mu walkę i ostatecznie został zastąpiony przez Bam Bam Bigelowa. Co więcej, Borga już nigdy nie wystąpił ringu WWF i w taki sposób zakończono rywalizację z Tatanką.
Przypisy
- ↑ WWF Royal Rumble 1994, cagematch.net, [dostęp: 2021-06-24].
- ↑ Bret Hart Reflects On Infamous Double-Elimination Spot From Past WWE Royal Rumble Match, ewrestling.com [dostęp: 2021-06-24].
- ↑ WWF Royal Rumble January 22, 1994 – Providence, Rhode Island Providence Civic Center. hoffco-inc.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-31)]. (strona zarchiwizowana), hoffco-inc.com, [dostęp: 2021-06-24].
- ↑ Royal Rumble 1994 January 22, 1994 in Providence, RI Civic Center drawing 14,500 ($160,000) Shown live on PPV (0.9), prowrestlinghistory.com, [dostęp: 2021-06-24].
- ↑ Bret Hart (spot No. 27) and Lex Luger (spot No. 23) declared co-winners of the Royal Rumble Match. wwe.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-27)]. (strona zarchiwizowana), wwe.com, [dostęp: 2021-06-24].
- ↑ WWE Royal Rumble 1994, onlineworldofwrestling.com [dostęp: 2021-06-24].
- ↑ Royal Rumble 1994, prowrestlinghistory.com, [dostęp: 2021-06-24].
- ↑ 7 Things You Should Know About WWE Royal Rumble 1994 – 6. Three Title Matches On Undercard With No Title Changes, whatculture.com, [dostęp: 2021-06-24].