Rudolf Ochoński

Rudolf Ochoński
Rudolf Kurnik
Lech
Ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Pełne imię i nazwisko

Rudolf Stanisław Ochoński

Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1896
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

49 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Rudolf Stanisław Ochoński vel Kurnik[a], ps. Lech[2] (ur. 17 kwietnia 1896 w Krakowie, zm. po 1937) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 17 kwietnia 1896 w Krakowie, w rodzinie Józefa i Rozalii z Legutków[3][4][2][5]. Był bratem Leona Józefa (1894–1963), żołnierza 1 pułku piechoty Legionów Polskich, odznaczonego Krzyżem Niepodległości[6], Kazimierza (1901–1919)[7] i Florentyny Zofii (ur. 1898), urzędniczki kancelaryjnej[3]. W roku szkolnym 1913/1914 ukończył klasę VI w c. k. Filii Gimnazjum św. Jacka w Krakowie[8][9].

8 sierpnia 1914 wstąpił do oddziałów strzeleckich i został przydzielony do 12 kompanii (późniejszej 1 kompanii V batalionu 7 pułku piechoty, a następnie III batalionu 5 pułku piechoty I Brygady Legionów Polskich)[4][9][10][6]. Wziął udział w walkach kompanii z wyjątkiem okresu od listopada 1915 do kwietnia 1916, kiedy chorował (początkowo leczył się w szpitalu epidemicznym w Wadowicach, a następnie w Domu Rekonwalescentów Polskich Legionów w Kamieńsku)[4][11]. Wyróżnił się w październiku 1915 w bitwie pod Kuklami[4]. 25 września 1917, po kryzysie przysięgowym, został wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski[4].

W lipcu 1918 „opuścił szeregi wojska austriackiego”, wrócił do Małopolski Wschodniej i wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej[4]. W listopadzie 1918 pełnił funkcję komendanta placu w Samborze[4]. Na wojnie z Ukraińcami walczył w szeregach 5 pułk piechoty Legionów[4]. 18 marca 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 marca 1919 podporucznikiem piechoty z równoczesnym przeniesieniem do 2 pułku piechoty Legionów[12]. W 1919 został przeniesiony do 54 pułku piechoty i przydzielony do Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów[4]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Szpitalu nr 5 we Lwowie, a jego oddziałem macierzystym był 5 pułk piechoty Legionów[13]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 148. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14][15][16]. Później został przeniesiony do 49 pułku piechoty w Kołomyi[17][18][19]. 31 marca 1924 prezydent RP nadał mu stopień kapitana ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1923 i 112. lokatą w korpusie oficerów piechoty[20]. Z dniem 30 kwietnia 1930 został przeniesiony w stan spoczynku w związku ze „stwierdzoną przez komisję superrewizyjną utratą zdolności fizycznej”[21]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Targ. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII”[22]. W latach 30. XX w. mieszkał w Zakopanem-Chramcówkach, w willi „Tatry”[4]. Należał do Związku Legionistów Polskich[4]. Z powodu zaawansowanej gruźlicy nie pracował, utrzymując się z emerytury[4].

Był żonaty, dzieci nie miał[4].

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ Wojewwództwo krakowskie rozporządzeniem L. AW 138/26 z 20 stycznia 1926 zezwoliło kpt. Kurnikowi Rudolfowi Stanisławowi na zmianę nazwiska rodowego „Kurnik” na nazwisko „Ochoński”[1].

Przypisy

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 27 marca 1926, s. 105.
  2. 1 2 Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 : Kurnik (Kurnik-Ochoński) Rudolf Stanisław, ps. „Lech”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2025-05-25].
  3. 1 2 Monitor Polski nr 144, s. 5 Zmiana nazwisk. 1925-06-24. [dostęp 2025-05-25].
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 Ochoński Rudolf Stanisław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.37-2862 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-05-24].
  5. ↑ Rudolf Stanisław Ochoński [właśc. Kurnik]. Fundacja Obchodów 100 Rocznicy Odzyskania Przez Polskę Niepodległości. [dostęp 2025-05-24].
  6. 1 2 Leon Józef Ochoński [właśc. Kurnik]. Fundacja Obchodów 100 Rocznicy Odzyskania Przez Polskę Niepodległości. [dostęp 2025-05-24].
  7. ↑ Kazimierz Kurnik. Parafia Najświętszego Salwatora w Krakowie. [dostęp 2025-05-25].
  8. ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 102.
  9. 1 2 Sprawozdanie 1917 ↓, s. 7.
  10. ↑ Bąbiński 1929 ↓, s. 14.
  11. ↑ V Lista strat 1916 ↓, s. 13.
  12. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 36 z 1 kwietnia 1919, poz. 1149.
  13. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 37.
  14. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 73.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 423.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 366.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 263.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 242.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 63.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924, s. 173.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930, s. 121.
  22. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 329, 941.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 20 – wskazany jako Kurnik Lech Rudolf.
  24. ↑ Wykaz odznaczonych orderem wojskowym „Virtuti Militari“ V kl. oficerów i szeregowych z b. 5-go pułku piechoty Legjonów Polskich., „Żołnierz Polski” (29 (308)), zbrojownia.cbw.wp.mil.pl, 16 lipca 1922, s. 18 [dostęp 2025-05-28], Cytat: por. Kurnik, Lecz Rudolf (pol.).
  25. ↑ Bąbiński 1929 ↓, s. 81.
  26. ↑ M.P. z 1933 r. nr 212, poz. 238
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 674.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.