Rudolf Pummerer
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk chemicznych | |
| Specjalność: chemia organiczna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1905 |
| Habilitacja |
1911 |
| Profesura |
1921 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet w Monachium |
| Odznaczenia | |
 | |
Rudolf Pummerer (ur. 26 lipca 1882 w Wels, zm. 7 listopada 1973 w Seehausen am Staffelsee) – austriacko-niemiecki chemik.
Został doktorem w Monachium, doktorat uzyskał w 1905 pod kierunkiem Richarda Willstättera. Po habilitacji w 1911 wykładał jako privatdozent na Uniwersytecie w Monachium, od 1914 technologię chemiczną, od 1921 jako profesor nadzwyczajny chemii organicznej. W 1923 został mianowany dyrektorem instytutu w randze profesora chemii na Uniwersytecie w Greifswaldzie. Następnie profesor chemii na Uniwersytecie w Erlangen od 1925 do 1952. Od 1931 do 1933 pełnił godność rektora tej uczelni. Zajmował się głównie reakcjami wolnorodnikowymi i reakcjami sulfotlenków; na jego cześć nazwano tzw. przegrupowanie Pummerera. W 1963 otrzymał Bawarski Order Zasługi. Został pochowany na Cmentarzu Północnym w Monachium w grobowcu rodzinnym.
Bibliografia
- Rudolf Pummerer w: Deutsche Biographie (j. niem.)
- Gerhard Hesse: Rudolf Pummerer (j. niem.)
- Pummerer rearrangement, [w:] Jie Jack Li, Name Reactions. A Collection of Detailed Reaction Mechanisms, Berlin Heidelberg: Springer, 2006, s. 483–484, DOI: 10.1007/3-540-30031-7_220, ISBN 978-3-540-30030-4 (ang.).