SM U-21 (1913)
![]() | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
27 października 1911 |
| Wodowanie |
8 lutego 1913 |
| Wejście do służby |
22 października 1913 |
| Zatonął |
22 lutego 1919 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
64,15 metra |
| Szerokość |
6,1 metra |
| Zanurzenie testowe |
50 metrów |
| Rodzaj kadłuba | |
| Napęd | |
| 2 silniki Diesla MAN, 2 silniki elektryczne, wały napędowe (1700 bhp/1200 shp) | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
7600 Mm @ 8 węzłów (powierzchnia) |
| Uzbrojenie | |
| 6 torped G/7, 1 działo 88 mm SK L/30 | |
| Wyrzutnie torpedowe | |
| Załoga |
35 osób |
SM U-21 – należący do Kaiserliche Marine niemiecki okręt podwodny o wyporności podwodnej 837 ton typu U-19, pierwszy okręt podwodny, który zatopił okręt przeciwnika podczas I wojny światowej. U-21 był także pierwszym okrętem podwodnym, który zatopił wrogi okręt przy pomocy samodzielnie napędzającej się torpedy.
U-21 został zwodowany 8 lutego 1913 w stoczni Kaiserliche Werft w Gdańsku, do służby w marynarce wojennej Cesarstwa Niemieckiego wszedł 22 października 1913 roku. Po wybuchu Wielkiej Wojny, 5 września 1914 roku zatopił brytyjski lekki krążownik HMS „Pathfinder”, który tym samym stał się pierwszym okrętem zatopionym przez nowoczesny okręt podwodny. Podczas działań wojennych – pływając pod dowództwem Otto Hersinga – zatopił 40 jednostek (113 580 ton) oraz uszkodził dwie (8918 ton). U-21 przetrwał wojnę, zatonął jednak 22 lutego 1919 roku podczas holowania do brytyjskiego portu, po kapitulacji Niemiec.
Ze znaczących sukcesów, zatopił brytyjskie pancerniki HMS „Triumph” i „Majestic” oraz francuski krążownik pancerny „Amiral Charner”.
Zobacz też
Bibliografia
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 95. ISBN 1-8510-9563-2.
- Robert Cecil Stern: The hunter hunted: Submarine versus submarine: encounters from World War I to the present. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2007, s. 6–7. ISBN 1-59114-379-9.
- Ships hit by U 21. uboat.net. [dostęp 2013-09-18]. (ang.).
