STS-6
 | |
| Dane misji | |
| Indeks COSPAR |
1983-026A |
|---|---|
| Zaangażowani | |
| Oznaczenie kodowe |
STS-6 |
| Pojazd | |
| Wahadłowiec | |
| Załoga | |
 Od lewej: Donald Peterson, Paul Weitz, Story Musgrave, Karol Bobko | |
| Dowódca | |
| Start | |
| Miejsce startu | |
| Początek misji |
4 kwietnia 1983 18:30 UTC |
| Orbita okołoziemska | |
| Apogeum |
295 km |
| Perygeum |
288 km |
| Okres orbitalny |
90,4 min |
| Inklinacja orbity |
28,5° |
| Lądowanie | |
| Miejsce lądowania | |
| Lądowanie |
9 kwietnia 1983 18:53 UTC |
| Czas trwania misji |
5 dni, 0 godz, 23 min, 42 sek |
| Przebyta odległość |
3 370 437 km |
| Liczba okrążeń Ziemi |
81 |
| Program lotów wahadłowców | |
STS-6 (ang. Space Transportation System) – pierwsza misja wahadłowca kosmicznego Challenger i szósta programu lotów wahadłowców[1].
Załoga
- Paul J. Weitz (2)*, dowódca (CDR)
- Karol J. Bobko (1), pilot (PLT)
- Donald H. Peterson (1), specjalista misji (MS1)
- Franklin "Story" Musgrave (1), specjalista misji (MS2)
- *(liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)
Parametry misji
- Masa:
- startowa orbitera: 116 457 kg
- lądującego orbitera: 86 330 kg
- ładunku: 21 305 kg
- Perygeum: 288 km
- Apogeum: 295 km
- Inklinacja: 28,5°
- Okres orbitalny: 90,4 min
Cel misji
Pierwszy lot nowego wahadłowca Challenger, umieszczenie na orbicie satelity telekomunikacyjnego TDRS-1 (Tracking and Data Relay Satellite) oraz pierwszy kosmiczny spacer (EVA) załogi promu kosmicznego[1].
Spacer kosmiczny
- źródło[1]
- Musgrave i Peterson – EVA 1
- Początek EVA 1: 7 kwietnia 1983
- Koniec EVA 1: 8 kwietnia 1983
- Czas trwania: 4 godz. 17 min
Misja
- źródło[3]
Start przewidziany początkowo na 20 stycznia 1983 roku był trzykrotnie odkładany; dwukrotnie z powodu usterek technicznych (przeciek paliwa) i za trzecim razem ze względu na szalejącą przed startem burzę piaskową, która spowodowała przedostanie się pyłu do niektórych urządzeń pomiarowych, znajdujących się na pokładzie wahadłowca. Ostatecznie wahadłowiec wystartował 4 kwietnia 1983 roku. Była to pierwsza misja drugiego po Columbii wahadłowca. Podczas startu po raz pierwszy zastosowano nowy, lżejszy główny zbiornik paliwa, a także nowe, lżejsze rakiety pomocnicze SRB. Głównym celem misji było wyniesienie na orbitę geostacjonarną pierwszego satelity komunikacyjnego systemu TDRSS, którego zadaniem jest zapewnienie komunikacji między satelitami rządowymi USA, wahadłowcami a stacjami naziemnymi. Satelita miał się ustabilizować na 41° długości geograficznej zachodniej. Orbita stacjonarna została osiągnięta dopiero po kilku miesiącach, dzięki wielu interwencjom zdalnym i próbom uruchomienia silników korekcyjnych przez naziemną stację oraz po zużyciu prawie całego zapasu posiadanego paliwa. Przyczyną był defekt rakiety napędowej IUS. Inne zaplanowane prace i badania dotyczące m.in. produkcji ultraczystych lekarstw w warunkach nieważkości zostały zrealizowane.
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 Tomáš Přibyl: Dzień, w którym nie wróciła COLUMBIA. Bielsko-Biała: Wydawnictwo >DEBIT<, 2003, s. 157. ISBN 83-7167-224-1.
- ↑ Robert Godwin: Space Shuttle. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2011, s. 51, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-973-5.
- ↑ Władysław Geisler. Kosmiczne loty załogowe w roku 1983. „Astronautyka”. 2 (132), s. 9, 1983. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. (pol.).
Bibliografia
- podsumowanie misji STS-6 na stronie NASA (ang.)
- Mark Wade: STS-6. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2017-07-23]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Spaceflight mission report: STS-6. [w:] Spacefacts [on-line]. [dostęp 2017-07-23]. (ang.).