Saïd Aouita

Saïd Aouita

Data i miejsce urodzenia	2 listopada 1959 Al-Kunajtira
Wzrost	175 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Maroko Igrzyska olimpijskie złoto Los Angeles 1984 lekkoatletyka (bieg na 5000 m) brąz Seul 1988 lekkoatletyka (bieg na 800 m) Mistrzostwa świata złoto Rzym 1987 bieg na 5000 m brąz Helsinki 1983 bieg na 1500 m Halowe mistrzostwa świata złoto Budapeszt 1989 bieg na 3000 m Mistrzostwa Afryki złoto Rabat 1984 bieg na 1500 m srebro Kair 1982 bieg na 1500 m brąz Kair 1982 bieg na 800 m Uniwersjada złoto Bukareszt 1981 bieg na 1500 m Igrzyska śródziemnomorskie złoto Casablanca 1983 bieg na 800 m złoto Casablanca 1983 bieg na 1500 m złoto Latakia 1987 bieg na 1500 m złoto Latakia 1987 bieg na 5000 m srebro Latakia 1987 bieg na 3000 m z przeszkodami

Saïd Aouita (arab. سعيد عويطة, ur. 2 listopada 1959 w Al-Kunajtirze^[1]) – marokański lekkoatleta, średnio- i długodystansowiec, mistrz olimpijski.

Był biegaczem, który odnosił światowe sukcesy na dystansach od 800 metrów do 10 000 metrów. Między wrześniem 1983 a wrześniem 1990 wygrał 115 ze 119 biegów, w których uczestniczył. Pokonał na swych koronnych dystansach mistrzów olimpijskich Joaquima Cruza, Petera Rono, Johna Ngugi i Alberto Covę. Pokonali go tylko mistrz świata Steve Cram na 1500 metrów, brązowy medalista olimpijski Alessandro Lambruschini na 3000 metrów z przeszkodami, mistrzowie olimpijscy Paul Ereng i Joaquim Cruz na 800 metrów i mistrz świata Yobes Ondieki na 5000 metrów.

Zwyciężył w biegu na 1500 metrów na uniwersjadzie w 1981 w Bukareszcie^[2]. Zdobył brązowy medal na tym dystansie na mistrzostwa świata w 1983 w Helsinkach. W finale tempo przez pierwsze 1000 m było wolne, co nie sprzyjało Aouicie, który na finiszu został wyprzedzony przez lepszych sprinterów Steve’a Crama z Wielkiej Brytanii i Steve’a Scotta ze Stanów Zjednoczonych^[3]. W następnym miesiącu zwyciężył w biegach na 800 metrów i na 1500 metrów podczas igrzysk śródziemnomorskich w Casablance^[4].

Na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles startował na 5000 metrów. Portugalczyk António Leitão podyktował mocne tempo biegu finałowego; Aouita wyprzedził go na ostatnim okrążeniu i wygrał przed Markusem Ryffelem ze Szwajcarii i Leitão^[1].

W 1985 ustanowił dwa rekordy świata: najpierw na w biegu na 5000 metrów (13:00,40 uzyskany 27 lipca w Oslo), a potem na 1500 metrów (3:29,46 23 sierpnia w Berlinie)^[5]. Został uznany Lekkoatletą Roku Track & Field. W 1986 był zwycięzcą Grand Prix IAAF w klasyfikacji Generalnej (powtórzył to osiągnięcie w 1988 i 1989)^[6]. W 1987 poprawił rekordy świata w biegu na 2000 metrów (4:50,08 16 lipca w Paryżu) i na 5000 metrów (12:58,29 22 lipca w Rzymie) stając się pierwszym człowiekiem w historii, który przebiegł ten dystans poniżej 13 minut^[7]. Zdobył złoty medal na dystansie 5000 metrów na mistrzostwa świata w 1987 w Rzymie, wyprzedzając Domingosa Castro z Portugalii i Jacka Bucknera z Wielkiej Brytanii^[8]. Zwyciężył na igrzyskach śródziemnomorskich w Latakii w biegach na 1500 metrów i na 5000 metrów, a w biegu na 3000 metrów z przeszkodami zdobył srebrny medal^[4].

Na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu zdecydował się startować na krótszych dystansach. Doznał jednak kontuzji ścięgna. Mimo to zdobył brązowy medal w biegu na 800 metrów (za Paulem Erengiem i Joaquimem Cruzem). Bardzo szybki bieg spowodował nasilenie się kontuzji i chociaż Aouita zakwalifikował się do półfinału biegu na 1500 metrów, nie wystartował w nim^[1]. W 1989 zwyciężył w biegu na 3000 metrów na halowych mistrzostwach świata w Budapeszcie (przed José Luisem Gonzálezem z Hiszpanii i Dieterem Baumannem z RFN^[9], a później ustanowił rekord świata na tym dystansie na otwartym stadionie wynikiem 7:29,45 (28 czerwca 1989 w Kolonii)^[10]. Zwyciężył w biegu na 5000 metrów w zawodach pucharu świata w 1989 w Barcelonie^[11].

Późniejsza kariera Aouity była przerywana kontuzjami. Zajął dopiero 11. miejsce w biegu na 1500 metrów na mistrzostwach świata w 1991 w Tokio^[12]. Z powodu kontuzji nie uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie^[1]. Próby powrotu w 1993 i 1995 były nieudane.

• Saïd Aouita w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2022-10-21].