Saffloryt
 | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
Co As2 – arsenek kobaltu |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
4,5–5,0 |
| Przełam |
nierówny, muszlowy |
| Łupliwość |
dobra |
| Układ krystalograficzny |
rombowy |
| Gęstość |
7,16–7,41 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
cynowobiała zazwyczaj z ciemnoszarym nalotem |
| Rysa |
szaroczarna |
| Połysk |
metaliczny |
Saffloryt – minerał z gromady arsenków. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od niem. Safflor (ang. Safflower = krokosz barwierski), nawiązuje do zastosowania tego minerału do wyrobu barwnika.
Charakterystyka
Właściwości
Bardzo rzadko tworzy kryształy (rombowe) o pokroju słupkowym, bardzo podobne do kryształów löllingitu. Czasami wytwarza potrójne bliźniaki w formie gwiazd. Najczęściej występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych, włóknistych, promienistych, nerkowatych, groniastych i promienistych. Bywa spotykany w postaci żył i gniazd. Jest kruchy, nieprzezroczysty, uderzony młotkiem wydziela zapach czosnku. Tworzy paragenezy z innymi arsenkami.
Minerały podobne: chloantyt, skutterudyt, arsenopiryt.
Występowanie
Minerał utworów hydrotermalnych niskich temperatur. Występuje w żyłach i gniazdach kruszcowych a minerały towarzyszące to: nikielin, skutterudyt, erytryn, bizmut, lelingit, syderyt, baryt, fluoryt.
Miejsca występowania:
Zastosowanie
- lokalna, podrzędna ruda kobaltu (28,23% Co),
- kolekcjonerskie.
Bibliografia
- Jaroslav Bauer, František Tvrz, Skały i minerały: przewodnik, Iwona Dąbrowska (tłum.), Warszawa: Multico, 1995, ISBN 83-7073-050-7, OCLC 749647679.
- J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG „Spirifer”, Warszawa 2005.
- A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE, Warszawa 1993.
- W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. „Alma-Press”, Warszawa 2003.
Linki zewnętrzne
- galeria i artykuł o safflorycie na stronie Webmineral.com (ang.)
- artykuł o safflorycie na stronie Mindat.org (ang.)