Pstrąg źródlany

Pstrąg źródlany
	Salvelinus fontinalis
	(Mitchill, 1814)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	łososiokształtne
Rodzina	łososiowate
Rodzaj	Salvelinus
Gatunek	pstrąg źródlany
Synonimy
	Baione fontinalis (Mitchill, 1814); Salmo alleganiensis Rafinesque, 1820; Salmo canadensis Griffith & Smith, 1834; Salmo erythrogaster DeKay, 1842; Salmo fontinalis Mitchill, 1814; Salmo hudsonicus Suckley, 1861; Salmo immaculatus Storer, 1850; Salvelinus fontinalis timagamiensis Henn & Rinckenbach, 1925; Salvelinus timagamiensis Henn & Rinckenbach, 1925;
	Baione fontinalis (Mitchill, 1814); Salmo alleganiensis Rafinesque, 1820; Salmo canadensis Griffith & Smith, 1834; Salmo erythrogaster DeKay, 1842; Salmo fontinalis Mitchill, 1814; Salmo hudsonicus Suckley, 1861; Salmo immaculatus Storer, 1850; Salvelinus fontinalis timagamiensis Henn & Rinckenbach, 1925; Salvelinus timagamiensis Henn & Rinckenbach, 1925;

Pstrąg źródlany^[2] (Salvelinus fontinalis) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny łososiowatych (Salmonidae).

Występowanie

Naturalnie występuje w Ameryce Północnej, w zlewni Atlantyku. Sprowadzony do Europy (w tym Polski) oraz innych części świata w końcu XIX wieku. W Polsce od 1890 roku^[3], nielicznie występuje w niektórych rzekach górskich, pochodząc z zarybień bądź uciekając z hodowli. Zasiedla zimne potoki i rzeki o bystrym prądzie. Jest rybą osiadłą.

Opis

Osiąga zwykle 20–35 (maksymalnie 50) cm i masę ciała do 3 kg. Ciało wydłużone, lekko bocznie ścieśnione. Otwór gębowy sięga za tylną krawędź oka. Grzbiet zielonobrązowy. Na zielonożółtych bokach charakterystyczny marmurkowy wzorek oraz zielone, czerwone i żółte plamki. Płetwy ogonowa i grzbietowa są jasnooliwkowe, ta pierwsza nakrapiana czarnymi plamkami. Płetwy piersiowe, brzuszne i odbytowa są pomarańczowe, ich białe krawędzie mają czarną obwódkę. Samce w okresie rozrodu mają jaskrawopomarańczowe podbrzusze. Drobne łuski cykloidalne.

Odżywianie

Odżywia się głównie owadami i ich larwami, skorupiakami oraz rybami.

Rozród

Tarło od października do stycznia. Samica składa od 1000–2000 ziaren ikry do półmiskowatego kształtu jamek, które wykopuje w płytkich wodach, górnych partiach rzek na dnie żwirowym, w szybkim prądzie. Może krzyżować się z palią jeziorową i pstrągiem potokowym.

Zobacz też

ryby Polski

Przypisy

↑ Salvelinus fontinalis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973
↑ A. Witkowski, J. Grabowska. The non-indigenous freshwater fishes of Poland: Threats for native ichthyofauna and consequence for fishery: A review. „Acta Ichthyologica et Piscatoria”. 42 (2), s. 77–87, 2012. DOI: 10.3750/AIP2011.42.2.01. (ang.).

Bibliografia

Włodzimierz Załachowski: Ryby. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997. ISBN 83-01-12286-2.
Maria Brylińska: Ryby słodkowodne Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13100-4.

[itis-1] Salvelinus fontinalis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[KRR-2] Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973

[W&G2012-3] A. Witkowski, J. Grabowska. The non-indigenous freshwater fishes of Poland: Threats for native ichthyofauna and consequence for fishery: A review. „Acta Ichthyologica et Piscatoria”. 42 (2), s. 77–87, 2012. DOI: 10.3750/AIP2011.42.2.01. (ang.).

[1]

[2]

[3]