Sawannik
| Aethomys | |||
| O. Thomas, 1915[1] | |||
![]() Sawannik transwalski (A. ineptus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
sawannik | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Epimys hindei O. Thomas, 1902 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Sawannik[2] (Aethomys) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Rozmieszczenie geograficzne
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 120–200 mm, długość ogona 112–203 mm, długość ucha 15–32 mm, długość tylnej stopy 25–39 mm; masa ciała 56–158 g[4][6].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1915 roku angielski zoolog Oldfield Thomas w artykule zatytułowanym Lista ssaków (z wyłączeniem Ungulata) zebranych w Górnym Kongo przez dr Christy’ego dla Congo Museum w Tervueren, opublikowanym w czasopiśmie „The Annals and magazine of natural history”[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) sawannik równikowy (A. hindei).
Etymologia
Aethomys: gr. αιθος aithos ‘ognisty, płomienny’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[1].
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[7][6][3][2]:
| Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[2] | Podgatunki[4][3][6] | Rozmieszczenie geograficzne[4][3][6] | Podstawowe wymiary[4][6][a] | Status IUCN[8] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Aethomys stannarius | (O. Thomas, 1913) | sawannik zachodni | gatunek monotypowy | północna Nigeria rozciągając się nieznacznie do północnego Kamerunu | DC: 12,6–16,9 cm DO: 12,4–20 cm MC: 60–120 g |
DD | |
| Aethomys hindei | (O. Thomas, 1902) | sawannik równikowy | gatunek monotypowy | środkowy Kamerun na wschód do południowej Etiopii, Kenii i północnej Tanzanii; zakres wysokości: poniżej 2000 m n.p.m. | DC: 12–17,5 cm DO: 12–18,8 cm MC: 87–158 g |
LC | |
![]() |
Aethomys chrysophilus | (de Winton, 1897) | sawannik rudy | gatunek monotypowy | Afryka Wschodnia i Południowa od wschodnie-środkowej i południowo-zachodniej Kenii do południowo-zachodniej Angoli, Namibii, północnej Południowej Afryki i Mozambiku; zakres wysokości: – m n.p.m. | DC: 12–16,9 cm DO: 13,5–19 cm MC: 63–112 g |
LC |
![]() |
Aethomys ineptus | (O. Thomas & Wroughton, 1908) | sawannik transwalski | gatunek monotypowy | sawanny w Południowej Afryce, skrajnie południowo-wschodniej Botswanie, Eswatini i pobliskim południowym Mozambiku (najwyraźniej na południe od rzeki Limpopo) | DC: 14–15,5 cm DO: 14,4–17 cm MC: 65–107 g |
LC |
| Aethomys nyikae | (O. Thomas, 1897) | sawannik malawski | gatunek monotypowy | północno-wschodnia Angola, południowa Demokratyczna Republika Konga, północna Zambia i Malawi; zakres wysokości: 800–2300 m n.p.m. | DC: 12–15,6 cm DO: 14,5–17,8 cm MC: 56–106 g |
LC | |
| Aethomys kaiseri | (Noack, 1887) | sawannik leśny | gatunek monotypowy | od północnego brzegu jeziora Wiktorii (południowa Uganda i południowa Kenia), na południe do północno-środkowej Angoli, północnej Zambii, Malawi i północno-zachodniego Mozambiku | DC: 13,9–19,6 cm DO: 12,4–16,7 cm MC: 78–144 g |
LC | |
| Aethomys silindensis | Roberts, 1938 | sawannik stokowy | gatunek monotypowy | wschodnie wyżyny w wschodnim Zimbabwe i zachodnim Mozambiku | DC: 15,5–20 cm DO: 16,6–19,4 cm MC: brak danych |
DD | |
| Aethomys bocagei | (O. Thomas, 1904) | sawannik angolski | gatunek monotypowy | zachodnia Angola i sąsiadujące skrajnie południowo-zachodnia Demokratyczna Republika Konga | DC: 14,5–19,8 cm DO: 15,9–18 cm MC: brak danych |
LC | |
| Aethomys thomasi | (de Winton, 1897) | sawannik zaroślowy | gatunek monotypowy | endemit Angoli: wyżyna Bije | DC: 14–16,2 cm DO: 11,2–13,5 cm MC: 60–120 g |
LC |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski, DD – gatunki o nieokreślonym stopniu zagrożenia.
Opisano również gatunki wymarłe[9]:
- Aethomys adamanticola Denys, 1990[10] (Południowa Afryka; pliocen)
- Aethomys deheinzelini (Wesselman, 1984)[11] (Etiopia; pliocen)
- Aethomys lavocati (Jaeger, 1976)[12] (Tanzania; plejstocen)
- Aethomys modernis Denys, 1990[10] (Południowa Afryka; pliocen)
Uwagi
- ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
Przypisy
- 1 2 3 O. Thomas. List of Mammals (exclusive of Ungulata) collected on the Upper Congo by Dr. Christy for the Congo Museum, Tervueren. „The Annals and magazine of natural history”. Eihght Series. 16 (96), s. 477, 1915. (ang.).
- 1 2 3 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 263. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 516–518. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- 1 2 3 4 5 Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 756–758. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Aethomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-12].
- 1 2 3 4 5 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 332. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-02-28]. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Aethomys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-02-26]. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Aethomys Thomas, 1915, Hesperomys project (Version 24.9.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2025-02-28] (ang.).
- 1 2 Ch. Denys. Deux nouvelles espèces d’Aethomys (Rodentia, Muridae) à Langebaanweg (Pliocène, Afrique du Sud): Implications phylogénétiques et paléoécologiques. „Annales de Paleontologie”. 76, s. 41–69, 1990. (fr.).
- ↑ H.B. Wesselman: The Omo micromammals. Systematics and paleoecology of early man sites from Ethiopia. W: M.K. Hecht & F.S. Szalay (redaktorzy): Contributions to Vertebrate Evolution. Cz. 7. Basel: Karger, 1984, s. 1–219. ISBN 978-3-8055-3935-7. (ang.).
- ↑ J.-J. Jaeger: Les Rongeurs (Mammalia, Rodentia) du Pléistocène inférieur d’Olduvai Bed I (Tanzanie). Iè partie: les Muridés. W: R.J.G. Savage & S.C. Coryndon (redaktorzy): Fossil vertebrates of Africa. London: Academic, 1976, s. 58–120. (fr.).


