Scampolo

Scampolo – niemiecka marka samochodów wyścigowych.

Twórcami marki byli Walter Arnold i Walter Komossa, którzy pod koniec lat 40. budowali w Recklinghausen samochody sportowe napędzane silnikami DKW. Arnold i Komossa powzięli pomysł na nazwę prawdopodobnie od filmu Scampolo, ein Kind der Straße z 1932 roku, w którym wystąpiła Dolly Haas. Zbudowany przez nich Scampolo 500 był przeznaczony początkowo do niemieckich wyścigów samochodów typu kleinstrennwagen^[1]. Twórcy pojazdu skupili się na jego masie i prostocie. Samochód ten był napędzany przez chłodzony cieczą dwusuwowy silnik napędzający tylne koła. W umieszczeniu tej jednostki pomagali studenci biura technicznego w Recklinghausen^[2]. Z tyłu znajdowała się oś De Dion. Pojazd był w 1948 roku prowadzony przez Komossę i wygrał większość wyścigów, w których brał udział. W 1949 roku Komossa wygrał cztery wyścigi i zdobył tytuł mistrzowski. Drugim Scampolo ścigał się Hellmut Deutz, który był szósty w klasyfikacji^[1].

W sezonie 1950 zainaugurowano Niemiecką Formułę 3 z silnikami do 500 cm³. Wówczas rywalizowali m.in. Toni Kreuzer w Cooperze T11 oraz Walter Schlüter i Helmut Polensky w Monopolettach. W mistrzostwach zadebiutowało prowadzone przez Komossę Scampolo 502 z silnikiem BMW sprzężonym ze skrzynią biegów Volkswagen^[3]. Kierowcami Scampolo byli Komossa, Deutz, Adolf Glunz, Willy Arnolds i Günther Schlüter. Deutz zajął czwarte miejsce na koniec sezonu, podczas gdy Komossa był siódmy, Glunz dziewiąty, Arnolds dziesiąty, a Schlüter – jedenasty. Schlüter zmarł podczas sierpniowego Grand Prix Niemiec. Rok później Komossa wygrał mistrzostwa Niemiec. W wyścigu Donauringrennen samochody Scampolo zajęły cztery pierwsze miejsca. Deutz w klasyfikacji końcowej był piąty. Jednakże rok później kierowca ten zdobył tytuł samochodem Scampolo wyposażonym w silnik Norton; Komossa zajął natomiast czwarte miejsce. W sezonie 1953 w Niemczech dominowały Coopery i Deutz zajął szóste miejsce na koniec sezonu^[1]. W 1953 roku wprowadzono nowe, dwumiejscowe Scampolo z silnikiem 750 cm³. Komossa i Arnold zajęli nim 23 miejsce w długodystansowym wyścigu 1000 km Nürburgringu^[3].

W 1953 roku jeden z modeli Scampolo nabył Willy Lehmann, ścigający się we Wschodnioniemieckiej Formule 3. Lehmann, który wcześniej ścigał się Grünem, wyposażył Scampolo w silnik BMW. Lehmann triumfował w NRD w latach 1953–1957^[1]. Egzemplarz ten był używany jeszcze na początku lat 60. w Formule Junior, napędzany silnikiem Wartburg sprzężonym ze skrzynią biegów Porsche^[4].