Schronisko w Łączkach Drugie

Schronisko w Łączkach Drugie
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Żarnowa

Właściciel

Lasy Państwowe

Długość

2 m

Głębokość

0 m

Wysokość otworów

289 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

15 m

Ekspozycja otworów

ku NNE

Kod

J.Olk.I-07.02

Położenie na mapie gminy Zabierzów
Mapa konturowa gminy Zabierzów, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Łączkach Drugie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Łączkach Drugie”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Łączkach Drugie”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Łączkach Drugie”
Ziemia50°08′57″N 19°44′18″E/50,149167 19,738333
Strona internetowa

Schronisko w Łączkach Drugie – schronisko w dolnej części Doliny Będkowskiej[1] na Wyżynie Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2]. Administracyjnie znajduje się w Łączkach Kobylańskich, we wsi Kobylany, w gminie Zabierzów, w powiecie krakowskim, w województwie małopolskim[3].

Opis obiektu

Znajduje się w orograficznie lewych zboczach Doliny Będkowskiej, u podnóży skały Babka na wzniesieniu Żarnowa. Jego niewielki otwór jest widoczny z drogi łączącej Łączki Kobylańskie z Brzezinką z okolic wiaty u podnóża Żarnowej. Znajduje się 7 m powyżej dużego i znajdującego się u podnóża tej skały otworu Schroniska na Łączkach Pierwszego[1] i dojście do niego jest dość trudne. Otwór schroniska znajduje się nad wąskim okapikiem pod szczytem skały.

Schronisko w Łączkach Drugie jest dużo mniejsze od Pierwszego. Ma postać nyży o szerokości i długości 2 m i wysokości do 2,5 m. Powstało w silnie potrzaskanych późnojurajskich wapieniach skalistych. Ma zwietrzałe, nierówne ściany, z których odpada ostrokrawędzisty gruz. Jest suche i w całości oświetlone rozproszonym światłem słonecznym. Nacieków brak. Dno zalega gruz wapienny i cienka warstwa próchnicy. W jego otworze rosną rośliny wyższe, a na ścianach rozwijają się glony, mchy, porosty[1].

Schronisko znane było od dawna. Po raz pierwszy opisał go Kazimierz Kowalski w 1951 r.[4] Aktualną dokumentację sporządził Andrzej Górny we wrześniu 2009 r. Plan opracował M. Pruc[1].

Na wzniesieniu Żarnowa znajduje się jeszcze Schronisko w Łączkach Trzecie. Znajduje się również w skale Babka powyżej drewnianej wiaty przy drodze z Brzezinki do Łączek Kobylańskich[5]. \

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Andrzej Górny, Schronisko w Łączkach II, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2021-05-02].
  2. ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
  3. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 0221-05-02].
  4. ↑ K. Kowalski. Jaskinie Polski, tom. 1. Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951.
  5. ↑ Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2021-05-02].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.