Schronisko w Łączkach Trzecie

Schronisko w Łączkach Trzecie
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Żarnowa

Właściciel

Lasy Państwowe

Długość

4 m

Głębokość

0 m

Wysokość otworów

327 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

47 m

Ekspozycja otworów

ku NW

Kod

J.Olk.I-07.03

Położenie na mapie gminy Zabierzów
Mapa konturowa gminy Zabierzów, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Łączkach Trzecie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Łączkach Trzecie”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Łączkach Trzecie”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Łączkach Trzecie”
Ziemia50°08′56″N 19°44′20″E/50,148889 19,738889
Strona internetowa

Schronisko w Łączkach Trzecie – schronisko w dolnej części Doliny Będkowskiej[1] na Wyżynie Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2]. Administracyjnie znajduje się w Łączkach Kobylańskich, we wsi Kobylany, w gminie Zabierzów, w powiecie krakowskim, w województwie małopolskim[3].

Opis obiektu

Znajduje się w orograficznie lewych zboczach Doliny Będkowskiej w skale Babka na wzniesieniu Żarnowa. Otwór schroniska znajduje się w północno-zachodniej, środkowej części tej skały, pod szczytem jej środkowego wierzchołka i jest zarośnięty krzakiem głogu. Można do niego dojść od szczytu, schodząc 2 metrowym kominkiem, następnie 3 m pionowym, trawiastym, zboczem i metrowym trawersem do otworu. Można też dojść od podstawy skały, dojście to jest jednak bardzo strome i w dużym stopniu zarośnięte krzewami[1].

Schronisko ma postać mniej więcej kwadratowej komory o wysokości do 3 m i wymiarach 3 × 3 m. W kierunku wschodnim odchodzą od niej dwa zbyt ciasne dla człowieka korytarze, w kierunku zachodnim ślepy, szczelinowy komin. Jest wypełniony limonitowymi naciekami i rdzawymi osadami. Schronisko powstało w późnojurajskich wapieniach skalistych i jest pochodzenia krasowego. W budujących go skałach występują krzemienie oraz krzemienie scementowane limonitowym spoiwem. Ściany są nierówne i są w nich jamy, okrągłe wżery i drobne kanały. W kominku jest kilkadziesiąt drobnych stalaktytów o długości kilkunastu cm i średnicy do 3 mm, ale uległy one zlepieniu spoiwem limonitowym i zatykają kominek. Dno schroniska i krótkiego zachodniego korytarzyka tworzy gruz krzemienny i wapienny, rdzawy ił limonitowy i zlepione limonitem fragmenty brekcji. Schronisko jest suche, w całości widne, a w lepiej oświetlonych miejscach przy otworze na jego ścianach rosną glony i porosty. Ze zwierząt obserwowano pajęczaki[1].

Schronisko znane było od dawna. Po raz pierwszy opisał go Kazimierz Kowalski w 1951 r.[4] Aktualną dokumentację sporządził Andrzej Górny we wrześniu 2009 r. Plan opracował Marcin Pruc[1].

Na wzniesieniu Żarnowa znajdują się jeszcze dwa inne schroniska: Schronisko w Łączkach Pierwsze i Schronisko w Łączkach Drugie. Wszystkie znajdują się w skale Babka powyżej drewnianej wiaty przy drodze z Brzezinki do Łączek Kobylańskich[5].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Andrzej Górny, Schronisko w Łączkach III, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2021-05-02].
  2. ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
  3. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 0221-05-02].
  4. ↑ K. Kowalski. Jaskinie Polski, tom. 1. Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951.
  5. ↑ Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2021-05-02].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.