Shunzhi

Shunzhi
Imię chińskie osobiste
Hanyu pinyin	chiń.: Aixin Jueluo Fulin 愛新覺羅福臨; mandż.: Aisin-Gioro hala-i Fulin ᠠᡳᠰᡳᠨ ᡤᡳᠣᡵᠣ ᡶᡠᠯᡳᠨ
Imię chińskie świątynne
Pismo tradycyjne	清世祖
Hanyu pinyin	Qing Shizu
Imię chińskie pośmiertne
Hanyu pinyin	Cesarz Titian Longyun Dingtong Jianji Yingrui Qinwen Xianwu Dade Honggong Zhiren Chunxiao Zhang; 體天隆運定統建極英睿欽文顯武大德弘功至仁純孝章皇帝
Nazwisko klanu chińskie
Hanyu pinyin	Aisin Gioro
	; Fragment oficjalnego portretu autorstwa anonimowego malarza dworskiego znajdującego się w Muzeum Pałacowym w Pekinie
	Cesarz Mandżurii
Okres	od 8 października 1643; do 5 lutego 1661
Poprzednik	Hong Taiji
Następca	brak (Mandżuria zjednoczona z Chinami jako jedno państwo)
	Cesarz Chin z dynastii Qing
Okres	od 8 listopada 1644; do 5 lutego 1661
Poprzednik	Chongzhen (ostatni cesarz poprzedniej dynastii Ming)
Następca	Kangxi
	Dane biograficzne
Dynastia	Qing
Data i miejsce urodzenia	15 marca 1638 ; Shengjing
Data i miejsce śmierci	5 lutego 1661 ; Pekin
Miejsce spoczynku	mauzoleum Xiaoling w Zunhua
Ojciec	Hong Taiji
Matka	Cesarzowa Xiaozhuang
Żona	Cesarzowa Borjigit; Cesarzowa Xiaohuizhang; Cesarzowa Xiaokangzhang
Konkubina	Cesarzowa Xiaoxian
Dzieci	książę Fuquan; Xuanye, cesarz Kangxi; książę Rong; książę Changning; książę Jishou; książę Longxi; książę Yonggan

Shunzhi (chiń. upr. 顺治帝; chiń. trad. 順治帝; pinyin Shùnzhì Dì; Wade-Giles Shun⁴-chih⁴ Ti⁴; mandż.: ᠠᡳᠰᡳᠨ ᡤᡳᠣᡵᠣ ᡶᡠᠯᡳᠨ Ijishūn Dasan Hūwangdi; mongolski: Eyebeer Zasagch Khaan; ur. 15 marca 1638, zm. 5 lutego 1661) – władca Mandżurii od 1643, trzeci cesarz z dynastii Qing i pierwszy cesarz Chin z tej dynastii. W Chinach panował w latach 1644-1661. Ponieważ został wybrany na cesarza w wieku pięciu lat, przez pierwsze 7 lat jego panowania regencję sprawował jego stryj, Dorgon. Za czasów, aczkolwiek nie pod kierunkiem, cesarza Shunzhi, Mandżurowie podbili niemal całe Chiny. Zmarł 5 lutego 1661 roku na ospę.

Bibliografia

Willard J. Petersen: The Cambridge History of China. T. 9: Part One: The Ch’ing Empire to 1800. Cambridge: Cambridge University Press, 2002. ISBN 0-521-24334-3.
Evelyn S. Rawski: The Last Emperors: A Social History of Qing Imperial Institutions. Berkeley: University of California Press, 2001. ISBN 0-520-22837-5.