Wełniak krwawonogi

Wełniak krwawonogi
Sibianor aurocinctus
Ohlert, 1865
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Rodzina

skakunowate

Podrodzina

Pelleninae

Rodzaj

Sibianor

Gatunek

wełniak krwawonogi

Synonimy
  • Heliophanus aurocinctus Ohlert, 1865
  • Attus heterophtalmus Westring, 1851
  • Attus aenescens Simon, 1868
  • Ballus aenescens (Simon, 1868)
  • Bianor aenescens (Simon, 1868)
  • Bianor aurocinctus (Ohlert, 1865)
  • Bianor inexploratus Logunov, 1991

Wełniak krwawonogi[1] (Sibianor aurocinctus) – gatunek pająka z rodziny skakunowatych. Rozmieszczony od Europy Zachodniej po Wyspy Japońskie.

Taksonomia

Gatunek ten został opisany w 1865 roku przez G. H. Emila Ohlerta jako Heliophanus aurocinctus[2]. W nowym rodzaju Sibianor umieszczony został w 2001 roku przez Dimitrija Łogunowa jako jego gatunek typowy[3][4].

Morfologia

Samce tego pająka osiągają 1,5 mm długości i 1,1 mm szerokości prosomy oraz 1,58 mm długości i 1,1 mm szerokości opistosomy. U samic wymiary prosomy to od 1,6 mm długości i od 1,26 mm szerokości, a opistosomy 2,25 mm długości i 1,53 mm szerokości[4]. Całkowita długość ciała wynosi od 2,8 do 4 mm[5]. Ubarwienie podobne u obu płci. Na rdzawym, szagrynowanym karapaksie rzadkie, białe łuski i czarne okolice oczu. Opistosoma i kądziołki przędne szarobrązowe. Szczękoczułki, warga dolna i sternum żółtobrązowe. Przednie odnóża rdzawe z czerwonymi goleniami, pozostałe żółtobrązowe z ciemniejszymi udami. Samiec wyróżnia się kształtem tegulum i położeniem jego gałeczki. Samica słabo odróżnialna od S. nigriculus[4].

Ekologia i występowanie

W środowisku naturalnym

Pająk ten zasiedla najchętniej ciepłe stanowiska suche i półsuche, zwłaszcza skąpo porośnięte roślinnością murawy i luźne, piaszczyste wrzosowiska. Bytuje na glebie, pod kamieniami, w ściółce, na mchach i niskiej roślinności zielnej[6][5]. Aktywne osobniki obserwuje się od marca do listopada[5].

Gatunek o subborealnym rozsiedleniu eurosyberyjskim[4]. W Europie znany jest z Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoch, Danii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Kosowa, Macedonii Północnej, Grecji i europejskiej części Rosji. W Azji podawany jest z anatolijskiej części Turcji, Gruzji, Azerbejdżanu, syberyjskiej części Rosji (od Uralu Południowego po Zabajkale[7]), Kazachstanu, Iranu, Chin, Korei i Japonii[5].

Przypisy

  1. ↑ Sibianor aurocinctus – Wełniak krwawonogi. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2024-11-07].
  2. ↑ E. Ohlert. Arachnologische Studien. „Programm zur öffentlichen Prüfung der Schüler der höheren Burgschule Königsberg”. 1865, s. 1-12, 1865.
  3. ↑ Norman I. Platnick: Sibianor aurocinctus. [w:] World Spider Catalog Version 16.5 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2016-02-18].
  4. 1 2 3 4 D. V. Logunov. A redefinition of the genera Bianor Peckham & Peckham, 1885 and Harmochirus Simon, 1885, with the establishment of a new genus Sibianor gen. n. (Aranei: Salticidae). „Arthropoda Selecta”. 9, s. 221-286, 2001.
  5. 1 2 3 4 W. Nentwig, T. Blick, R. Bosmans, D. Gloor, A. Hänggi, C. Kropf: Sibianor aurocinctus (Ohlert, 1865). [w:] Araneae. Spiders of Europe. Version 11.2024 [on-line]. [dostęp 2024-11-07].
  6. ↑ Heiko Bellmann, Pająki i inne pajęczaki, Wydanie zaktualizowane, Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2021, s. 332, ISBN 978-83-7763-486-8, OCLC 1273295378.
  7. ↑ Marek Żabka. Salticidae. Pajaki skaczące (Arachnida: Araneae). „Fauna Polski”. 19, s. 41-42, 1997. Muzeum i Instytut Zoologii PAN.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.