Simon Langham

Simon Langham OSB (ur. ok. 1315 w Langham, zm. 22 lipca 1376 w Awinionie^[1]) – angielski kardynał, Lord Kanclerz.

W 1335 wstąpił do zakonu benedyktynów, a następnie rozpoczął studia w Oxfordzie, których jednak nie ukończył^[1]. Następnie przyjął święcenia kapłańskie i wkrótce został przeorem klasztoru w Westminster^[1]. Od 1360 do 1363 był Lordem Wielkim Skarbnikiem króla Edwarda III^[1]. Pod koniec 1360 został mianowany biskupem Londynu, jednak odmówił przyjęcia godności^[1].

10 stycznia 1362 został wybrany biskupem Ely^[2]. Sakrę biskupią przyjął 20 marca^[2]. 19 lutego 1363 został Lordem Kanclerzem, zrezygnował z tego urzędu w momencie nominacji arcybiskupiej w 1366^[1]. 24 lipca tegoż roku został mianowany arcybiskupem Canterbury^[2]. 22 września 1368 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Sisto^[2]. Ponieważ król nie wyraził zgody, na promocję kardynalską, stwierdził, że Langham powinien utracić arcybiskupstwo Canterbury. Edward III usiłował odebrać archidiecezję, lecz Langham postanowił dobrowolnie się jej zrzec, a następnie udał się do Awinionu, gdzie przebywał papież. W sierpniu 1373 został podniesiony do rangi kardynała biskupa i objął diecezję suburbikarną Palestriny^[1]. Rok później ponownie został wybrany arcybiskupem Canterbury, lecz papież nie zgodził się na nominację^[1]. Langham chciał powrócić do Anglii i w końcu Grzegorz XI wyraził na to zgodę, lecz w przeddzień wyjazdu kardynał zmarł w wyniku udaru^[1].