Skorodne
| osada | |
Dawna zabudowa Skorodnego - dom przeniesiony do skansenu w Sanoku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo | |
| Liczba ludności (2006) |
42[2] |
| Strefa numeracyjna |
13 |
| Kod pocztowy |
38-713[3] |
| Tablice rejestracyjne |
RBI |
| SIMC |
0356234[4] |
Położenie na mapie gminy Lutowiska ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego ![]() | |
Skorodne (w latach 1977–1981 Ostra) – osada w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska[4][6].
W połowie XIX wieku właścicielką posiadłości tabularnej w Skorodnem była Emilia Terlecks[7].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Demografia
- 1921 Skorodne zamieszkiwało 911 osób (w 158 domach mieszkalnych):
- 785 wyznania greckokatolickiego
- 93 wyznania mojżeszowego
- 33 wyznania rzymskokatolickiego
- 1991 – 33 osoby
- 2004 – 47 osób
- 2020 – 42 osoby[2]
Przypisy
- ↑ Strona gminy, sołectwa
- 1 2 Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 4 [dostęp 2022-05-20]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1156 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- 1 2 GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 123729
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 198.
Zobacz też
- Skorodne, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 701.
_location_map.png)


