Sokół (1909)
 „Sokół” w 1932 | |
| Klasa |
holownik |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia |
Franz Schenk, Elbląg |
| Wodowanie |
1909 |
.svg.png){kind=small} Kaiserliche Marine
| |
| Nazwa |
Charlotte |
| Wejście do służby |
1909 |
.svg.png){kind=small} Marynarka Wojenna (II RP)
| |
| Nazwa |
Sokół |
| Wejście do służby |
1920 |
.svg.png){kind=small} Kriegsmarine
| |
| Nazwa |
Grabau |
| Wejście do służby |
1939 |
| Wycofanie ze służby |
1945 |
.svg.png){kind=small} Marynarka Wojenna (PRL)
| |
| Nazwa |
Majster |
| Wejście do służby |
9.08.1947 |
| Wycofanie ze służby |
1.09.1963 |
| Los okrętu |
przeklasyfikowany na barkę ogrzewalną i ponownie wycofany 1.04.1968 i zezłomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
ok 80 t |
| Długość |
22,50 m |
| Szerokość |
5,20 m |
| Zanurzenie |
od 1,60 m (dziób) – 1,80 m (rufa) |
| Napęd | |
| 1 maszyna parowa L.Zobel Branderg o mocy 170 KM, 1 śruba, 1 ster | |
| Prędkość |
8 węzłów |
| Zasięg |
496 Mm |
| Załoga |
8 osób |
Sokół – polski holownik z okresu międzywojennego i II wojny światowej, wybudowany w roku 1909 przez niemiecką stocznię Franz Schenk w Elblągu jako Charlotte, a w 1920 wcielony do Polskiej Marynarki Wojennej. W czasie wojny zdobyty przez Niemcy, służył jako Grabau, a po wojnie nadal służył w Marynarce Wojennej pod nazwami: Majster, BG 3 i H 3.
Po zakupieniu go, holownik ten został przemianowany z „Charlotte” na „Sokół”. W roku 1922 przeniesiony do Gdyni, a 14 lat później przeniesiony na Hel. 1 czerwca 1938 roku uszkodził w kolizji torpedowiec „Kujawiak”[1]. Po zakończeniu kampanii wrześniowej i kapitulacji Gdyni, załoga dokonała jego samozatopienia. Podniesiony z dna przez wojska niemieckie, wszedł w skład Kriegsmarine, gdzie przemianowano go na „Grabau”. Pod koniec wojny w 1945, został trafiony bomba lotniczą i zatonął. W 1946 podniesiony ponownie z dna, służył w Polskiej Marynarce Wojennej do roku 1963[2]. Po wojnie holownik ten kilkakrotnie przechodził zmianę nazwy: „Majster” (1949–52), BG 3 (1952–57) i H 3 (1957).
Pod koniec służył jako barka grzewcza w porcie Świnoujściu, nadal pod oznaczeniem H-3[3]. Został skreślony ze służby 1 kwietnia 1968 roku, po czym kocioł wymontowano, a kadłub złomowano[3].
Przypisy
- ↑ Grzegorz Labuda. Tajemnica wraku niszczyciela eskortowego ORP Kujawiak. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 9-10/2016. XXI (174), s. 76, wrzesień - październik 2016. Warszawa. ISSN 1426-529X.
- ↑ Rochowicz, {{{tytuł}}}, 2024.
- 1 2 Robert Rochowicz. Z dziejów Polskiej Marynarki Wojennej. Rok 1968. „Morza, statki i okręty”. Nr 4-5/2003, s. 28, lipiec–październik 2003.
Bibliografia
- Maciej Neumann: Flota II Rzeczypospolitej i jej okręty. Łomianki: Wydawnictwo LTW, 2013. ISBN 978-83-7565-309-0.
- Robert Rochowicz: Morze Statki i Okręty 07-08/2024 (Holowniki Marynarki Wojennej w latach 1945-2010). Warszawa: Wydawnictwo Magnum X, 2024. ISSN 1426-529X
Linki zewnętrzne
- Wielka Encyklopedia Uzbrojenia 1918-1920. weu1918-1939.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-05)].
- Facta-Nautica.net
- Holownik Sokół
