Kriegsmarine

• 16 marca – podjęto ostateczną decyzję o masowej budowie okrętów podwodnych i nowej organizacji lotnictwa morskiego.
• 21 maja – w miejsce Reichsmarine powołano Kriegsmarine.
• 29 czerwca – do służby wszedł U-1, pierwszy okręt podwodny zbudowany po 1918.
• 27 września – utworzono 1. Flotyllę U-bootów „Weddigen”. Jej pierwszym dowódcą został Karl Dönitz.

• 14 lutego – zwodowano pancernik Bismarck.

• 1 kwietnia – zwodowano pancernik Tirpitz.
• 28 kwietnia – Adolf Hitler wypowiedział niemiecko-brytyjskie porozumienie flot i zapowiedział nieograniczoną rozbudowę Kriegsmarine.
• 1 września – Kriegsmarine posiadała 4 pancerniki, 8 krążowników, 22 niszczyciele, 16 torpedowców, 10 eskortowców, 57 okrętów podwodnych, 32 trałowce i inne mniejsze jednostki oraz ok. 78.000 marynarzy różnego szczebla.
• 1 września – o godz. 4:45 pancernik „Schleswig-Holstein” rozpoczął II wojnę światową ostrzałem Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte.
• 14 października – niemiecki okręt podwodny U-47 po rajdzie na Scapa Flow zatapia brytyjski pancernik HMS Royal Oak.
• 27 listopada – niemieckie pancerniki Scharnhorst oraz Gneisenau zatapiają brytyjski krążownik pomocniczy HMS Rawalpindi.
• 13 grudnia / 17 grudnia – Bitwa u ujścia La Platy brytyjskiego zespołu krążowników z niemieckim ciężkim krążownikiem Admiral Graf Spee, zakończona ostatecznie samozatopieniem niemieckiego rajdera przez własną załogę na wodach k. Montevideo.

• 9 kwietnia – udział Kriegsmarine w kampanii norweskiej – utrata niemieckich krążowników Karlsruhe (po ataku brytyjskiego okrętu podwodnego Truant) i Blücher (po ostrzelaniu i storpedowaniu przez norweską obronę nadbrzeżną w pobliżu Oslo). Ciężkie uszkodzenie krążownika Königsberg przez artylerię nadbrzeżną niedaleko Karven (następnego dnia został zatopiony przez brytyjskie lotnictwo)^[2].
• 10 kwietnia / 13 kwietnia – kampania norweska – utrata 10 niszczycieli niemieckich w bitwach pod Narwikiem.
• 11-16 kwietnia – problemy techniczne z zapalnikami torped całkowicie niweczą niemiecką kampanię podwodną w Norwegii.
• 30 października – niemiecki okręt podwodny U-32 w wyniku pościgu zostaje zatopiony.
• 5 listopada – brytyjski krążownik pomocniczy HMS Jervis Bay tonie po walce z niemieckim ciężkim krążownikiem Admiral Scheer.
• 1940 – do służby weszły: pancernik Bismarck, ciężki krążownik Prinz Eugen, 7 krążowników pomocniczych, 3 niszczyciele, 5 torpedowców, 51 okrętów podwodnych, 24 ścigacze, 37 trałowców i mniejsze jednostki.

• 24 maja - podczas bitwy w Cieśninie Duńskiej niemiecki pancernik Bismarck przy pomocy krążownika Prinz Eugen zatapiają brytyjski pancernik HMS Hood.
• 27 maja – zatopienie pancernika Bismarck na północnym Atlantyku przez flotę brytyjską.
• 31 października – niemiecki okręt podwodny U-552 zatapia pierwszą jednostkę amerykańską w trakcie II wojny światowej – niszczyciel USS Reuben James.
• 24 listopada – na południowym Atlantyku brytyjski krążownik lekki HMS Dunedin zostaje zatopiony przez niemiecki okręt podwodny U-124.
• 25 listopada – na Morzu Śródziemnym brytyjski pancernik HMS Barham tonie i eksploduje po ataku niemieckiego okrętu podwodnego U-331.

• 30 stycznia – nowo promowany Grossadmiral Karl Dönitz został Naczelnym Dowódcą Kriegsmarine. Dotychczasowy dowódca, Grossadmiral Erich Raeder otrzymał stanowisko Inspektora Floty.
• 16 – 20 marca odbyła się bitwa wokół konwojów HX-229 i SC-122 na Północnym Atlantyku. Ostatni wielki sukces U-Bootów.
• 26 grudnia – tonie niemiecki pancernik Scharnhorst po bitwie pod Nord Cap z brytyjskimi okrętami.

• 12 listopada – w trakcie brytyjskiego nalotu w Tromsø tonie niemiecki pancernik Tirpitz.

• kwiecień – zbombardowanie w Świnoujściu krążownika Lützow, samozatopienie w Wilhelmshaven krążownika Admiral Hipper. U wejścia do portu w Gdyni zatonął pancernik Gneisenau, nieukończony lotniskowiec Graf Zeppelin dostał się w ręce Armii Czerwonej na jeziorze Dąbie w Szczecinie.
• 9 kwietnia – zatonął w Kilonii krążownik ciężki Admiral Scheer i ciężko uszkodzono krążownik lekki Emden.
• maj – zatopienie przez alianckie lotnictwo ok. 30 okrętów podwodnych, ewakuujących się z Niemiec do Norwegii.
• 4 maja – Karl Dönitz nakazał U-Bootom zaprzestanie działań wojennych.
• 22 lipca – rozformowano Kriegsmarine.

Naczelne Dowództwo Kriegsmarine (Oberkommando der Kriegsmarine) utworzono 1 lipca 1935 z Kierownictwa Marynarki Reichswehry (Die Marineleitung der Reichswehr). W 1937 połączono je z Kierownictwem Wojny Morskiej (Die Seekriegsleitung). Do przekształceń doszło w listopadzie 1939 i kwietniu 1944.

Pod względem organizacyjnym Kriegsmarine dzieliła się na:

• Flotę
• Obszar morski – Morze Północne
• Obszar morski – Morze Bałtyckie
  • (Podlegały im również artyleria nadbrzeżna oraz personel portów)

Na potrzeby frontu Kriegsmarine formowała tzw. lądowe formacje marynarki wojennej, były one organizowane w bataliony morskie, brygady i dywizje.

Hierarchia stopni KM^[3]

Uwagi: W tabeli podano odpowiedniki w polskiej Marynarce Wojennej po ostatniej reformie, która zlikwidowała trzy stopnie podoficerskie i wprowadziła czwarty stopień admiralski.

Stopnie 1-6: szeregowi, 7-14: podoficerowie, 15-16: chorążowie, 17-26: oficerowie.

Stopnie 4-6 dawały możliwość awansu służbowego bez ukończenia szkoły specjalistów.

Bandery wojenne Kriegsmarine

• 
  Bandera wojenna z lat 1935-1938
• 
  Bandera wojenna z lat 1938-1945

Bandery Naczelnego Dowództwa Kriegsmarine

• 
  Bandera szefa sztabu Kriegsmarine, jeśli nie jest Grossadmiral
  (OBdM, 1936 – 39)
• 
  Bandera Grossadmiral
  (OBdM, 1939 – 45)
• 
  Bandera generalnego inspektora Kriegsmarine,
  jeśli jest Grossadmiral (1943 – 45)

Bandery admirałów Kriegsmarine

• 
  Bandera admirała
• 
  Bandera admirała floty
• 
  Bandera wiceadmirała
• 
  Bandera kontradmirała

Proporce używane w Kriegsmarine

• 
  Proporzec komodora
• 
  Proporzec dowódcy zgrupowania okrętów
• 
  Proporzec flotylli okrętów (umieszczany na maszcie). Również proporzec grupy okrętów (umieszczany na rei)

Proporce samochodowe

• 
  Proporzec admirałów, jeśli pełnią funkcję dowódcy sił lądowych
• 
  Proporzec dowódców okrętów i brygad morskich Kriegsmarine
• 
  Proporzec dowódców dywizji morskich Kriegsmarine
• 
  Proporzec dowódców fortów i oficerów sztabowych Kriegsmarine
• 
  Proporzec admirałów
• 
  Proporzec oficerów Kriegsmarine

Proporce przyznawane za zasługi

• 
  Proporzec przyznawany dowódcom okrętów, które wykazały się "niezwykłymi zasługami w walce"
• 
  Proporzec przyznawany jednostkom obrony wybrzeża za zniszczenie krążownika lub większych okrętów
• 
  Proporzec przyznawany jednostkom obrony wybrzeża za zniszczenie niszczyciela lub mniejszych jednostek
• 
  Proporzec przyznawany jednostkom za zestrzelenie wrogiego samolotu (jeden za każdy samolot)

Oznaki służb i specjalności noszone na naramiennikach:

• Artyleria – kotwica nad płonącą pochodnią z numerem pododdziału
• Batalion specjalny i batalion szkolny – dwie skrzyżowane kotwice
• Lekarze – eskulap
• Personel portów – O (Morze Bałtyckie) lub N (Morze Północne)
• Służby inżynieryjne – koło zębate
• Szkoła matów – trzy skrzyżowane kotwice

Wojska Kriegsmarine nosiły mundury granatowe ze złocistym oporządzeniem (guziki, szamerunek, akselbanty itd.). Od 1934 r. na czapkach i na lewej piersi munduru miały być noszone nazistowskie Parteiadlery, były one złociste u oficerów, a u niższych rangą żółte. Dodatkowo na czapkach marynarskich na otoku znajdowała się wstęga z gotyckim napisem Kriegsmarine^[5].