Sporothrix schenckii

Sporothrix schenckii
Ilustracja
Forma strzępkowa Sporothrix schenckii
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Gromada

workowce

Klasa

Sordariomycetes

Rząd

Ophiostomatales

Rodzina

Ophiostomataceae

Rodzaj

Sporothrix

Gatunek

Sporothrix schencki

Nazwa systematyczna
Sporothrix schencki Hektoen & C.F. Perkins
J. Exp. Med. 5: 80 (1900)
Cytologia wysięku przy sporotrychozie u kotów; liczne wewnątrzkomórkowe formy drożdży

Sporothrix schenckii Hektoen & C.F. Perkins – gatunek grzybów mikroskopijnych z rodziny Ophiostomataceae[1]. Występuje na całym świecie.

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Sporothrix, Ophiostomataceae, Ophiostomatales, Diaporthomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungii[1].

Jest gatunkiem typowym rodzaju Sporothrix. Po raz pierwszy opisali go w 1901 roku Ludwig Hektoen i C.F. Perkins[1]. Ma ponad 50 synonimów naukowych. Niektóre z nich[2]:

  • Rhinocladium schenckii (Hektoen & C.F. Perkins) Verdun
  • Rhinotrichum schenckii (Hektoen & C.F. Perkins) M. Ota
  • Sporotrichum beurmannii var. schenckii (Hektoen & C.F. Perkins) Redaelli & Cif.

Charakterystyka

Grzyby dymorficzne. Ich wolno żyjące formy strzępkowe występują w glebie, drewnie. Gdy przez rany lub wraz z wdychanym powietrzem dostaną się do ciała ludzi i zwierząt, następuje ich przemiana w formę drożdżową, która powoduje chorobę zwaną sporotrychozą[3]. Infekcje grzybem Sporothrix schenckii są częste w niektórych rejonach geograficznych, np. w Peru[4]. Sporotrychoza może być błędnie rozpoznana jako piodermia zgorzelinowa[5].

Kolonie grzyba rozrastają się umiarkowanie szybko w temperaturze 25°C. Są one wilgotne, posiadają drobno pofałdowaną powierzchnię. Ich kolor początkowo jest biały, z czasem staje się kremowy do ciemnego brązu. W temperaturze 37°C, kolonie przechodzą w formę drożdżopodobną o barwie od kremowej do beżowej[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2020-05-30] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2013-11-12] (ang.).
  3. 1 2 Luisa H.M. Miranda i inni, „Greene’s Infectious Diseases of the Dog and Cat (Fifth Edition)”, Elselvier, 2021, s. 1043–1060, DOI: 10.1016/B978-0-323-50934-3.00084-7.
  4. P.G. Pappas i inni, Sporotrichosis in Peru: Description of an area of hyperendemicity, „Clin. Infect. Dis.”, 30, 2000, s. 65–70.
  5. Sporothrix spp. [online], doctorfungus.org [zarchiwizowane z adresu 2010-09-27].