Stanisław Pomianowski

Stanisław Pomianowski
ilustracja
Stanisław Pomianowski (przed 1936)
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1897
Gralewo

Data i miejsce śmierci

7 kwietnia 1980
Londyn

Poseł na Sejm IV kadencji
(II Rzeczypospolitej)
Okres

od 1935
do 1938

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Odznaka „Za wierną służbę”

Stanisław Pomianowski (ur. 19 kwietnia 1897 w Gralewie, zm. 7 kwietnia 1980 w Londynie) – polski rolnik, działacz społeczny, poseł na Sejm IV kadencji (1935–1938) w II Rzeczypospolitej.

Życiorys

Ukończył Gimnazjum Państwowe im. S. Czarnieckiego w Chełmie. Ponadto ukończył Szkołę Oficerską 1 pułku piechoty Legionów w Zambrowie i Modlinie oraz kurs przeszkolenia w zakresie taktyki francuskiej przy 40 pułku piechoty Dzieci Lwowskich we Lwowie.

Od 1913 roku działał w Polskich Drużynach Strzeleckich, w czasie I wojny światowej od 5 sierpnia 1915 roku służył ochotniczo w I Brygadzie Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym służył w Polskiej Sile Zbrojnej (Polnische Wehrmacht).

Od 1918 roku służył w 7 pułku piechoty Legionów Wojska Polskiego. Został ranny w kwietniu 1919 roku na froncie ukraińskim. Przeszedł do rezerwy w 1924 roku w stopniu porucznika.

Prowadził gospodarstwo rolne w Jasionce koło Łodzi. Pełnił szereg funkcji społecznych, był m.in.: członkiem rady gminnej w Białej i wydziału powiatowego w Brzezinach.

W wyborach parlamentarnych w 1935 roku został wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935–1938) 22 779 głosami z okręgu nr 22, obejmującego powiaty: piotrkowski i brzeziński. W kadencji tej pracował w komisjach zdrowia publicznego i opieki społecznej oraz oświatowej[1][2].

14 lipca 1939 roku został awansowany do stopnia kapitana rezerwy. Po 1945 pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Był m.in. ministrem spraw wewnętrznych (kierownikiem do 8 września 1959 roku i ministrem od 8 września 1959 roku) w drugim rządzie RP Antoniego Pająka na uchodźstwie.

Inskrypcja nagrobna upamiętniająca ministra Pomianowskiego.

Zmarł w Londynie, a jego prochy zostały sprowadzone do Polski i pochowane na cmentarzu parafialnym w Górze Świętej Małgorzaty (grób nr 67).

Ordery i odznaczenia

Życie prywatne

Był synem Bronisława i Jadwigi z domu Olbrych. Ożenił się z Marią (Marianną?) Pniewską, z którą miał trzech synów: Bogdana (ur. w 1924), Jerzego (ur. w 1927) i Tomasza (ur. w 1930)[2].

Przypisy

  1. ↑ Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 135.
  2. 1 2 3 Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Stanisław Pomianowski. [dostęp 2012-07-14].
  3. ↑ 11 listopada 1963 „za zasługi położone dla Rzeczypospolitej Polskiej” Dz.U.R.P. z 1964 r. Nr 2. s. 13.
  4. ↑ 2 maja 1956 „za zasługi na polu pracy społecznej i niepodległościowej” Dz.U.R.P. z 1956 r. Nr 1. s. 4.
  5. ↑ M.P. z 1938 r. nr 92, poz. 137. „za zasługi na polu pracy społecznej w Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny”.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.