Stanisław Zachariasiewicz (dziennikarz)

Stanisław Zachariasiewicz

Stanisław Zachariasiewicz (przed 1922)
Data urodzenia	16 października 1891
Data śmierci	9 marca 1944
Zawód, zajęcie	redaktor
Narodowość	polska
Odznaczenia

Stanisław Abgaro Zachariasiewicz (ur. 16 października 1891, zm. 9 marca 1944) – polski dziennikarz, redaktor.

Stanisław Abgaro Zachariasiewicz^[1] urodził się 16 października 1891^[2] w rodzinie pochodzenia ormiańskiego. Był synem Wacława i Franciszki z Dujanowiczów^[3]. Jego ciotką była działaczka narodowa i społeczna Zofia Voglowa. Bratem jego pradziadka był poseł na Sejm Krajowy Galicji i wiceprezydent Lwowa – Marceli Madeyski. Ze strony ojca bratem jego pradziadka był biskup Franciszek Zachariasiewicz^[4][5].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w okresie II Rzeczypospolitej był dziennikarzem i redaktorem. Podczas walk o granice Polski w latach 1918-1920 był korespondentem wojennym^[6][7]. Jego wspomnienia wojenne ukazały się w formie książki pt. Krwią i orężem^[8].

Na początku lat 20. był redaktorem odpowiedzialnym „Gazety Lwowskiej”^[9][10]. Od 1 lutego 1922 był redaktorem naczelnym dziennika „Goniec Krakowski”^[10][11]. Później pracował we Lwowie, gdzie był redaktorem naczelnym dziennika „Gazeta Poranna”^[12]. Od stycznia 1936 do sierpnia 1939 był redaktorem naczelnym czasopisma „Wschód”^[13][14][15]. W tych latach kierował też redakcją Prasowej Agencji Informacyjnej „Wschód”^[1]. Był prezesem Zrzeszenia Dziennikarzy Ziem Południowo-Wschodnich^[1].

Dwukrotnie został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi: w 1934^[16] i w 1938^[17].

Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Rumunii. Tam do końca życia był redaktorem Tajnego Komunikatu Informacyjnego^[1] Zmarł 9 marca 1944^[2][1]. Został pochowany na cmentarzu w Krajowej^[2].

11 września 1920 ożenił się w kościele św. Marii Magdaleny we Lwowie ze Stefanią Amalią Toruń^[3]. Miał z nią syna i córkę^[1]. Jego szwagrem był Władysław Toruń.