Zofia Voglowa

Zofia Voglowa

Zofia Abgaro-Zachariasiewicz

Data i miejsce urodzenia	1864 Sambor
Data i miejsce śmierci	25 marca 1950 Strzelce Opolskie
Zawód, zajęcie	działaczka narodowa i społeczna
Stanowisko	radna Tarnopola, wiceprzewodnicząca NOK
Partia	Stronnictwo Narodowe
Rodzice	Franciszek Abgaro-Zachariasiewicz, Jadwiga Poray-Madejska
Małżeństwo	Franciszek Vogl
Krewni i powinowaci	Marceli Madeyski (stryjeczny dziad), Franciszek Zachariasiewicz (stryjeczny dziad), Stanisław Zachariasiewicz (bratanek)
Odznaczenia

Zofia Voglowa (Vogl) z Abgaro-Zachariasiewiczów^[a] (ur. 1864 w Samborze^[1], zm. 25 marca 1950 w Strzelcach Opolskich) – polska działaczka narodowa i społeczna, radna Tarnopola, wiceprzewodnicząca Narodowej Organizacji Kobiet^[2].

Od 1910 należała do zarządu koła Towarzystwa Szkoły Ludowej w Tarnopolu, gdzie była m.in przewodniczącą Sekcji Przedsiębiorstw^[3]. Była członkinią Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” i Towarzystwa św. Wincentego á Paulo^[2].

Podczas I wojny światowej przebywała wraz z mężem w Wiedniu. Udzielała się tam w organizacjach charytatywnych^[2]. Na przełomie 1918 i 1919 w zajętym przez Ukraińców Tarnopolu organizowała opiekę nad polskimi jeńcami wojennymi z ramienia Polskiej Organizacji Narodowej^[4]. W czasie wyprawy kijowskiej w 1920 towarzyszyła żołnierzom do Koziatynia niosąc im pomoc w trakcie marszu^[5].

Od 22 lutego 1920 należała do Komitetu Organizacyjnego „Pogotowia Narodowego”. Była założycielką Koła Pań. W październiku 1923 witała premiera Wincentego Witosa podczas jego wizyty w Tarnopolu^[6]. Była wiceprzewodniczącą Narodowej Organizacji Kobiet^[2] i przewodniczącą jej koła w Tarnopolu^[7]. Zasiadała w zarządzie Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, była też członkinią komisji LOPP na województwo tarnopolskie^[8]. Wspierała działalność Zrzeszenia Młodzieży Katolicko-Narodowej. Działała w Stronnictwie Narodowym^[2]. Weszła w skład zarządu Patronatu Przemysłu Ludowego i Domowego w Tarnopolu^[9]. Należała do licznych organizacji charytatywnych: była członkinią Towarzystwa Opieki nad Dziećmi i Młodzieżą w Tarnopolu^[10], członkinią komisji rewizyjnej Związku Społecznych Organizacji Opieki nad Emigrantami we Lwowie^[11] i prezesem tarnopolskiego oddziału Towarzystwa Opieki nad Więźniami „Patronat”^[12]. Opiekowała się harcerzami w Kole Przyjaciół Harcerzy w Tarnopolu, gdzie pełniła funkcję zastępcy prezesa^[13]. Była przewodniczącą Polskiego Towarzystwa Opieki nad Grobami Bohaterów w Tarnopolu. Z ramienia Towarzystwa kierowała zbiórką na budowę Pomnika Bohaterów w Tarnopolu^[14]. W 1930 weszła w skład zarządu Koła Przyjaciół Policjanta w Tarnopolu^[15]. Dwa lata później była członkinią Wojewódzkiego Komitetu Obchodów Święta 3 Maja^[16]. W 1933 została wybrana radną Tarnopola z listy nr 1^[17]. W 1939 była członkinią komisji mandatowej Polskiego Komitetu Wyborczego w Tarnopolu^[18]. W tym samym roku kandydowała do Rady Miasta Tarnowa z Polskiej Listy w okręgu wyborczym nr 5^[19]. W imieniu Narodowej Organizacji Kobiet w Tarnopolu składała kondolencje po śmierci Romana Dmowskiego^[20].

W latach 1942-1944 należała do Armii Krajowej^[2]. Po wojnie wyjechała z Tarnopola. Zmarła 25 marca 1950 w Strzelcach Opolskich^[2].

Pochodziła z rodziny o korzeniach ormiańskich. Była córką Franciszka Oswalda Abgaro-Zachariasiewicza i Jadwigi z Poray-Madejskich. Ze strony matki bratem jej dziadka był poseł na Sejm Krajowy Galicji i wiceprezydent Lwowa – Marceli Madeyski. Ze strony ojca bratem jej dziadka był biskup Franciszek Zachariasiewicz^[21][22]. Jej bratankiem był dziennikarz Stanisław Zachariasiewicz^[21]. 31 października 1889 w kościele św. Antoniego we Lwowie wyszła za mąż za Franciszka Vogla, nauczyciela i dyrektora gimnazjów^[1].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (28 kwietnia 1926)^[23]
• Złoty Krzyż Zasługi (5 września 1938)^[24]
• Srebrna Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej II stopnia (13 maja 1933)^[8]