Stanisława Wroncka

Stanisława Wroncka

Stanisława Biernacka

Data i miejsce urodzenia	1 maja 1866 Lipno
Data i miejsce śmierci	7 czerwca 1947 Warszawa
Zawód, zajęcie	nauczycielka, działaczka społeczna
Stanowisko	radna Radomia
Rodzice	Piotr Biernacki, Jadwiga Solecka
Dzieci	Jerzy Marian Wroncki
Krewni i powinowaci	Adam Karczewski (kuzyn)
Odznaczenia

Stanisława Wroncka z Biernackich (ur. 1 maja 1866 w Lipnie^[1], zm. 7 czerwca 1947 w Warszawie^[2]) – polska nauczycielka, działaczka społeczna, radna Radomia, członkini Zarządu Głównego Polskiej Macierzy Szkolnej, przewodnicząca Narodowej Organizacji Kobiet w Radomiu.

Uzyskała wykształcenie średnie. Ukończyła także kursy pedagogiczne^[3].

W 1906 była współzałożycielką Stowarzyszenia Kobiet Pracujących. W 1909 była członkinią Towarzystwa Wpisów Szkolnych^[4]. W 1910 została przewodniczącą Stowarzyszenia Kobiet Pracujących^[2]. W 1913 była członkinią radomskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego^[5]. Należała do Towarzystwa Dobroczynności w Radomiu^[6]. Przed wybuchem wojny weszła w skład Komitetu Wykonawczego – organizacji koordynującej ruchy niepodległościowe^[7].

Po wybuchu I wojny światowej weszła w skład Komitetu Obywatelskiego w Radomiu. Działała w Polskim Komitecie Pomocy Sanitarnej^[3]. Kierowała tajnym nauczaniem w Radomiu, zaś od 1915 była organizatorką pierwszych jawnych szkół^[8]. Zorganizowała Uniwersytet Ludowy w ramach Komisji Szkolnej Ziemi Radomskiej^[9]. W 1916 zapisała się do Ligi Kobiet Polskich Pogotowia Wojennego^[2]. W 1917 została członkinią Klubu Narodowego w Radomiu^[10].

Od 1917 była dyrektorką Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego w Radomiu^[2]. Była opiekunką szkolnego pisma „Ku Słońcu”^[11] i inicjatorką założenia zespołu muzycznego „Pieśń”^[12]. W listopadzie 1918 była organizatorką Zjednoczenia Polek w Radomiu^[13]. W wyborach do Sejmu Ustawodawczego w 1919 kandydowała z listy Narodowego Komitetu Wyborczego w okręgu radomskim^[14]. W 1919 została po raz pierwszy radną Radomia^[2]. Angażowała się w działalność Polskiego Czerwonego Krzyża^[15]. W 1923 została wybrana radną Poznania z listy nr 7 (Polski Narodowy Komitet Wyborczy)^[16]. Należała do Komisji Opieki Społecznej^[17]. W 1928 była członkinią Rady Szkolnej Powiatowej w Radomiu reprezentującą nauczycieli szkół średnich^[18]. W 1930 była przewodniczącą Narodowej Organizacji Kobiet w Radomiu^[19]. Działała w ramach Polskiej Macierzy Szkolnej – była przewodniczącą jej koła na powiat radomski^[20]. W czerwcu 1932 została wybrana członkiem władz towarzystwa^[21], gdzie reprezentowała prawicowy nurt^[22]. Pełniła także funkcję sekretarza Zarządu Głównego Polskiej Macierzy Szkolnej^[23]. Była autorką referatu pt. Macierz w służbie Polsce w latach 1907-1937 z 20 czerwca 1937^[24]

Została opisana w książce pt. Ich ślady. Kobiety w historii Radomia z 2011^[25].

Była córką Piotra Biernackiego, nauczyciela, i Jadwigi z Soleckich^[26]. Po śmierci matki ojciec ożenił się ponownie z jej siostrą Miłosławą^[27]. Kuzynem Stanisławy był Adam Karczewski, lekarz chirurg^[28]. Wyszła za mąż za Bronisława Wronckiego, agenta kolei żelaznej^[2], z którym miała syna Jerzego Mariana, adwokata i aktora^[29].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[30][31]
• Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża III stopnia^[15]